Pszczoły stolarskie to największy rodzimy gatunek dzikich pszczół. Charakterystyczne jest ich trzmielopodobny, czarny wygląd i ich głośne warczenie. Poniżej chcielibyśmy przyjrzeć się bliżej, co sprawia, że śmieszni ludzie są tak interesujący i wyjątkowy w ich stylu życia.

Dzięki ogromnym rozmiarom ciała czarna pszczoła stolarska bardziej przypomina szerszenia

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. podstawowe informacje w skrócie
  2. nazwy
  3. żądło pszczoły drzewnej
  4. Przydatność pszczół stolarskich
  5. Radzenie sobie z pszczołami stolarskimi
  6. rodzaj pszczół stolarskich
  7. Zidentyfikuj gatunki pszczół stolarskich
  8. Lokalna sytuacja pszczół stolarzy
  9. Często Zadawane Pytania

    10. podstawowe informacje w skrócie

    • Pszczoła stolarska (Xylocopa) jest również nazywana niebieską pszczołą ciesielką, czarną pszczołą ciesielką lub dużą pszczołą ciesielką
    • Pszczoły stolarskie są zagrożone wyginięciem i dlatego są chronione
    • Pszczoły mogą osiedlić się w ogrodzie z martwym drewnem lub hotelem pszczelim i bogatymi w nektar kwiatami
    • Pszczoły stolarskie są bardzo spokojne, ale potrafią też użądlić

    Niebieska, czarna lub duża pszczoła stolarska

    Wiele nazw, jedna pszczoła: Za nazwami „Niebieska pszczoła stolarz”, „Czarna pszczoła stolarska”, „Niebieska pszczoła stolarska” lub „Wielka pszczoła stolarska” kryje się ten sam gatunek pszczoły: Xylocopa. Ma czarne ciało i niebieskie skrzydła i jest znacznie większy niż jego pręgowani krewniacy, więc wszystkie nazwy są całkiem odpowiednie.

    Czy pszczoły stolarskie mogą użądlić?

    Pszczoły stolarskie potrafią użądlić tak samo, jak każdy inny gatunek pszczół. Jednak robią to bardzo rzadko i tylko wtedy, gdy naprawdę czują się zagrożeni. Pszczoły stolarskie są owadami samotnikami i są bardzo nieśmiałe, a zatem niezbyt niebezpieczne. Jeśli miałeś rzadkie nieszczęście użądlenia przez pszczołę stolarską, potraktuj użądlenie jak każde użądlenie pszczoły lub osy:

    • Usuń żądło
    • natrzeć plasterkiem surowej cebuli na żądło
    • ostudzić żądło
    • Pasta z sody oczyszczonej i wody dezynfekuje i chłodzi
    • Olejki eteryczne, takie jak olejek goździkowy, olejek miętowy lub olejek lawendowy, dezynfekują i zmniejszają swędzenie

    dygresja

    Walcz z pszczołami stolarskimi

    Pszczoły stolarskie są rzadkimi samotnikami i nie są niebezpieczne. Nawet ci, którzy myślą, że muszą chronić swój drewniany dach przed pszczołami-stolarzami, mogą się zrelaksować: pszczoły stolarskie gniazdują tylko w spróchniałym, miękkim drewnie. Nie ma więc powodu, by walczyć z pszczołami stolarzami.

    Przydatność pszczół stolarskich

    To, że pszczoły stolarskie znajdują się na czerwonej liście Federalnej Agencji Ochrony Przyrody, wynika oczywiście przede wszystkim ze spadku ich populacji. Powstrzymanie tego jest imperatywem ogólnej różnorodności gatunków, który jest niezbędny dla zrównoważonego makrosystemu ekologicznego w długim okresie.

    Wiele gatunków chronionych jest podkreślanych ze względu na ich natychmiastową przydatność - może to ostatecznie zmotywować więcej prywatnych ogrodników do zaangażowania się w ochronę danego gatunku.

    Oczywiście pszczoła ciesielska jest również ważnym ogniwem w ekosystemie. Jak wszystkie pszczoły, pełni również rolę zapylacza roślin - ale jest to tylko umiarkowanie wyraźne, ponieważ pszczoły stolarskie mają zwyczaj występowania w roli tzw. rabusiów nektaru. Mają więc zwyczaj zrywania nektaru z niektórych kwiatów roślinnych, nie dając nic w zamian: Ponieważ są wyposażone w mocne żuwaczki, których używają do budowy gniazd, czasami po prostu przegryzają się przez szczególnie głębokie, trudno dostępne kwiaty - efekt zapylania prawdopodobnie utrzymuje się po drodze.

    Normalnie jednak pszczoły stolarskie bardzo dobrze wykonują swoje zadanie zapylania podczas zbierania nektaru. Ze względu na długie języki specjalizują się szczególnie w stokrotkach, motylach i wargach sromowych. Duże pszczoły stolarskie lubią latać do kwiatów szałwii muszkatołowej lub kwiatów motyli glicynii. Nie muszą też przekłuwać podstawy kwiatu, więc pilnie zapylają piękne rośliny ogrodowe. Miło to zobaczyć tutaj:

    youtube

    Jak radzisz sobie z pszczołami stolarzami?

    Biorąc pod uwagę zagrożenie gatunkowe, powinieneś generalnie witać pszczoły stolarskie w swoim ogrodzie. Z pewnością nie ma potrzeby ich odpędzać - nawet jeśli ich duża, czarna i głośno bucząca obecność może początkowo być trochę niepokojąca. Zwierzęta nie są w żaden sposób szczególnie niebezpieczne ani nawet szkodliwe.

    Ze względu na dość słabą podaż odpowiednich siedlisk w całym kraju, godne pochwały jest zapewnienie zwierzętom domu. Możesz to zrobić na wiele sposobów. Przede wszystkim sensowne jest stworzenie miejsca na ewentualne miejsca gniazdowania. Na przykład za pomocą następujących środków:

    • Nie czyść dokładnie martwego drewna
    • W razie potrzeby stwórz hotel dla pszczół

    Zostaw martwe drewno w ogrodzie

    Jeśli masz w ogrodzie stare drzewo, które nie jest jeszcze zagrożone przewróceniem i nie przeszkadza ci zbytnio, powinieneś zostawić je tam, gdzie jest. Oferuje pszczołom stolarskim nie tylko wspaniałą bazę do tworzenia tuneli lęgowych, ale także szeroką gamę warunków życia dla innych gatunków owadów, ssaków i ptaków.

    Ponieważ pszczoły stolarskie są również bardzo lojalne wobec swojej lokalizacji, w szczególności stare drzewo oferuje im doskonały dom, z którego mogą korzystać wielokrotnie. Można również zaobserwować zadziwiającą, gorliwą pracę poszczególnych pszczół stolarskich na pniu.

    Pozostawienie innego martwego drewna, np. połamanych, spróchniałych gałęzi, jest oczywiście opłacalne również dla domu pszczół stolarskich. Aby wygląd ogrodu nie stał się zbyt niegrzeczny, można również sprytnie ułożyć pojedyncze, zgrabne stare gałązki przy krawędziach zagonów lub na brzegu oczka wodnego.

    hotel pszczół?

    Hotel dla pszczół wygląda ładnie i przyciąga do ogrodu wiele pożytecznych owadów

    Jeśli uprawiasz nieco schludniejszy styl ogrodu i chcesz go zachować, zalecamy stworzenie hotelu dla owadów lub konkretnego hotelu dla pszczół. Możesz to zaprojektować w taki sposób, aby mogły w nim gnieździć się również inne pożyteczne pszczoły. W przypadku pszczół stolarzy hotel pszczeli powinien być oczywiście wyposażony w jak najwięcej litego, ale spróchniałego starego drewna. Starsze krążki gałęzi mogą również wyglądać bardzo dekoracyjnie z wyraźnymi słojami rocznymi i większymi pęknięciami. Pszczoły stolarskie również znajdują w szczelinach dobre punkty kontaktowe do wiercenia.

    Ale pszczoły stolarskie również lubią wykorzystywać wydrążone łodygi roślin wypełnione twardym miąższem jako miejsca gniazdowania. Polecane są łodygi rdestowca japońskiego, trzciny lub bambusa. W zależności od wielkości pszczół stolarskich przekrój łodyg powinien wynosić około 5-9 mm. Jeśli od dłuższego czasu masz w swoim ogrodzie pszczoły stolarskie, możesz również wykorzystać dziurę w starym miejscu lęgowym jako wskazówkę podczas przecinania dowolnych łodyg roślin. Niektóre inne dzikie gatunki pszczół również czują się bardzo dobrze w łodygach roślin.

    Rodzaj pszczół stolarskich

    Pszczoły stolarskie, zoologiczne Xylocopa, są jednym z trzech rodzajów w prawdziwej rodzinie pszczół. Są blisko spokrewnione z pszczołami miodnymi z rodzaju Apinae.

    Jak to często bywa z nazwami gatunków zwierząt, ich naukowa i przetłumaczona nazwa pochodzi od ich sposobu życia: Xylocopa oznacza coś w rodzaju „drewniaka” – a tak naprawdę pszczoły stolarskie intensywnie pracują na drewnie budując swoje gniazda. Swoimi potężnymi aparatami gębowymi drążyli tunele w gałęziach drzew i spróchniałych pniach, ale czasami także w drewnianych częściach konstrukcji ludzkich, takich jak słupki ogrodzeniowe.

    Ile drewna usuwają, robiąc swoje długie nory, można zobaczyć po zrębkach, które powstają pod ich miejscami gniazdowania. Na terenach, gdzie są liczniejsze, bywają też zwalczane z powodu ich działalności wiertniczej.

    Taksonomia i występowanie

    Rodzaj pszczół stolarskich obejmuje łącznie około 500 gatunków w 31 podrodzinach na całym świecie. Większość z nich żyje na obszarach tropikalnych i subtropikalnych, ponieważ zwierzęta są niezwykle ciepłolubne. Tylko 8 gatunków przystosowało się do europejskich warunków klimatycznych, a tylko 3 gatunki osiedliły się w Europie Środkowej. W ocieplającym się klimacie pszczoły ciesielskie można spotkać częściej w naszych lokalnych ogrodach, choć generalnie są one rzadkością. Pszczoły stolarskie zauważalnie się rozprzestrzeniły, zwłaszcza w południowych krajach związkowych, takich jak Badenia-Wirtembergia, Nadrenia-Palatynat, Saara, Bawaria i Hesja.

    dygresja

    zazębiać

    Ogólne ocieplenie klimatu utorowało też drogę innym dużym gatunkom owadów, które dotarły do naszych środkowoeuropejskich szerokości geograficznych: w podobnym stopniu, jak na przykład pszczoły ciesielskie, w ostatnich latach znacznie częściej występują tu ogony gołębi. Nie tylko nazwa dużych motyli bardziej przypomina małego ptaka niż owada, ale także ich wygląd: ze względu na rozpiętość skrzydeł wynoszącą dobre 4 centymetry, białą, wzorzystą tylną część i ruchliwy, świszczący lot tam i z powrotem, które mają na kwiaty prawie trochę podobne do kolibra.

    W naszych szerokościach geograficznych coraz częściej można spotkać gołębi ogon

    Wyglądać

    Pszczoły stolarskie są stosunkowo łatwe do odróżnienia od innych prawdziwych pszczół lub dzikich pszczół. Jedną z najbardziej oczywistych cech wyróżniających jest z jednej strony ich ubarwienie, które nie jest czarno-żółte, jak niektóre inne prawdziwe pszczoły, które laicy uważają za typowe: raczej większość gatunków pszczół stolarskich charakteryzuje się głębokim czarnym ubarwieniem, któremu często towarzyszy metaliczne połyskujące niuanse w kolorze od niebieskiego do fioletowego na ciele i skrzydłach.

    Postura różni się również znacznie od pszczół miodnych lub innych gatunków pszczół: pszczoły stolarskie mają niezwykle dużą i krępą sylwetkę, podobną do trzmieli. (Przy okazji, trzmiele to także prawdziwe pszczoły)

    droga życia

    Pszczoły stolarskie mają roczny cykl, który pod pewnymi względami różni się od innych pszczół samotnic. Po pierwsze, pszczoły stolarskie nie mają zwyczaju zimować zarówno samice, jak i trutnie. W tym celu, pojedynczo lub w grupach, szukają miejsca chronionego przed wiatrem, deszczem i zimnem, takiego jak wykopana przez siebie dziura w ziemi lub szczelina w ścianie lub drewnie. Stare gniazdo bywa też wykorzystywane jako zimowisko.

    Nowy rok pszczół stolarskich rozpoczyna się w kwietniu. Następnie, po przebudzeniu się z hibernacji, samice i trutnie łączą się, aby kopulować. Następnie samica zaczyna indywidualnie tworzyć miejsce lęgowe. W tym celu wierci rurki lęgowe w starszym, ale wciąż stosunkowo solidnym drewnie i ustawia w nich około 10 do 15 komór lęgowych. W każdym z nich składane jest jajko i dostarczane z paczką prowiantu. Składa się z mieszanki wprowadzonego pyłku kwiatowego, nektaru i wydzieliny gruczołów głowy. Na koniec tak przygotowane inkubatory zamyka się, a larwy pozostawia się samym sobie.

    Larwy rozwijają się niezależnie dzięki dostarczonemu pożywieniu. Po około 2 miesiącach przepoczwarzają się iw ciągu kilku dni stają się skończoną pszczołą stolarską. W związku z tym zjadają wyjście z drewnianej komory lęgowej i mogą rozpocząć życie jako dorosłe zwierzę.

    Samice żyją stosunkowo długo w porównaniu z innymi pszczołami samotnikami. Po hibernacji często dożywają lata i mogą obserwować rozwój swojego potomstwa. Po wykluciu powstaje czasem nawet coś w rodzaju mieszkania dzielonego między pokoleniami.

    Oto mały, poglądowy profil pszczół stolarzy:

    Klasyfikacja zoologiczna Wyglądać Zdarzyć droga życia Specjalne cechy identyfikacyjne
    Należą do prawdziwej rodziny pszczół w ramach podrzędu pszczół żądlących i podrzędu os W porównaniu z innymi gatunkami prawdziwych pszczół ma dość duże i trzmielopodobne, przysadziste ciało (o długości od 14 do 28 cm), uderzająco głębokiej czerni, często pokrytej metalicznym połyskiem od niebieskiego do fioletowego Tylko 3 gatunki są reprezentowane w Europie Środkowej, głównie w krajach południowych i południowo-wschodnich, na obszarze niemieckojęzycznym, zwłaszcza w Szwajcarii, Austrii i Niemczech w krajach związkowych, takich jak Badenia-Wirtembergia, Bawaria, Saksonia, Samotny tryb życia, czyli życie indywidualne, brak tworzenia kolonii, cykl roczny, samice i trutnie zapadają w stan hibernacji duży, kruczoczarny, korpulentny wygląd, głośne buczenie podczas lotu

    Ten film nakręcony przez Nabu Turyngię przedstawia pszczołę cieślę i jej sposób życia:

    youtube

    Zidentyfikuj gatunki pszczół stolarskich

    Duża pszczoła stolarska (Xylocopa violacea)

    Pszczoła stolarska, zoologicznie Xylocopa violacea, ma kilka nazwisk, które szybko sugerują ich własny gatunek. W rzeczywistości jednak niebieską pszczołę cieślę, niebiesko-czarną pszczołę cieślę, fioletowoskrzydłą pszczołę cieśli i pospolitą pszczołę stolarkę można połączyć odpowiednio z nagłówkami „duża cieśla pszczoła” i „Xylocopa violacea”. Czasami gatunek ten nazywany jest nawet czarnym szerszeniem, ponieważ jego rozmiarem ciała i ciemnym kolorem przypomina nieco większych krewnych z podrodziny prawdziwych os.

    Kluczowe cechy identyfikacyjne dużej pszczoły stolarskiej są już określone przez określające kolor nazwiska: ich skrzydła są w rzeczywistości poprzecinane połyskującymi niebieskimi lub fioletowymi żyłkami. Ich brzuch jest ciemnoczarny, zaokrąglony jak u trzmiela i ma gęste i krótkie włosy, środkowy segment ciała, klatka piersiowa, jest nieco jaśniejszy i ma tendencję do niebiesko-szarego. Ogólnie rzecz biorąc, duże pszczoły stolarskie – jak wskazuje ich nazwa główna – osiągają całkiem imponujące rozmiary. Mogą dorastać do 28 milimetrów długości.

    (Tęczówka ksylokopy)

    Podobnie jak duża pszczoła ciesielka, ta pszczoła ciesielka jest jednym z nielicznych gatunków, które są szeroko rozpowszechnione w Europie Środkowej. Występuje głównie w regionie Morza Śródziemnego, ale występuje również w południowo-wschodniej Azji Środkowej. Okazy znaleziono również w niektórych regionach Szwajcarii i Austrii. Tutaj w Niemczech występuje bardziej na południu, jeśli w ogóle.

    Przy długości ciała od 14 do 16 milimetrów tęczówka Xylocopa pozostaje znacznie mniejsza niż pszczoła stolarz, ale pod względem wzrostu jest podobnie krępa i podobna do trzmiela. Całe ich ciało jest kruczoczarne, brzuch lekko mieni się metalicznym, czasem zielonkawym błękitem.

    Pszczoła stolarska wschodnia (Xylocopa valga)

    Xylocopa valga ma długie, czarne czułki

    Gatunek Xylocopa valga jest znany w języku niemieckim jako wschodnia lub czarna pszczoła ciesielska. Jest trzecim (i ostatnim) gatunkiem występującym w Europie Środkowej. Jest szczególnie rozpowszechniony w krajach Europy Środkowej i południowo-południowo-wschodniej, takich jak Włochy, Słowenia, Rumunia, Serbia czy Grecja. W Niemczech wschodnią pszczołę cieślę izolowano w Badenii-Wirtembergii, Bawarii i Saksonii.

    Pod względem wyglądu przypomina pod pewnymi względami pszczołę cieślę, przede wszystkim ma podobnie gruby, trzmielopodobny odwłok koloru czarnego i podobnie jak violacea Xylocopa osiąga długość całkowitą do 28 centymetrów. Cechą charakterystyczną, zapisaną również w jednej z trywialnych nazw tego gatunku, są efektowne i niezmiennie głębokie czarne czułki. Skrzydła są czarne z metalicznym, niebieskawym odcieniem.

    Inne gatunki występujące w Europie:

    Nie bezpośrednio w Niemczech, ale w szerszym obszarze europejskim, zwłaszcza na Bałkanach, reprezentowane są następujące gatunki pszczół stolarskich:

    • Xylocopa cantabrita
    • Xylocopa amedaei
    • Xylocopa gracilis
    • Xylocopa olivieri
    • Xylocopa uclesiensis

    Ciekawe, aby wiedzieć:

    Niektóre z tych „nie-niemieckich” gatunków pszczół stolarskich mają dla naszych oczu nieco bardziej typowy wygląd. Na przykład Xylocopa cantabrita i ylocopa olivieri mają w przybliżeniu czarno-żółte paski, podobnie jak pszczoły miodne, zamiast metalicznie czarnego koloru. Jednak prążkowane oznaczenia zwykle nie są tak wyraźne, a kolory są bardziej brązowo-czerwone. Ich budowa jest również korpulentna i duża, jak pszczoły stolarskie, o długości od około 18 do 22 milimetrów.

    Xylocopa cantabrita występuje głównie na półwyspie hiszpańskim i dlatego jest powszechnie znana jako hiszpańska pszczoła stolarska.

    Sytuacja pszczół stolarskich w Niemczech

    Pytanie, jak jest u nas, pszczół stolarskich, jest oczywiście uzasadnione w czasach coraz pilniejszej ochrony gatunkowej. W związku z ogólnym spadkiem różnorodności gatunkowej roślin i zwierząt przyglądamy się również uważnie sytuacji pszczół stolarskich.

    Sprawa jest właściwie obosieczna. Z jednej strony pszczoła ciesielka jest jednym z gatunków zagrożonych wyginięciem w tym kraju. W szczególności najczęściej występująca w naszym regionie pszczoła ciesielka znajduje się na tzw. czerwonej liście Federalnej Agencji Ochrony Przyrody. Więc od dłuższego czasu jest pod uważną obserwacją.

    Spadek lokalnych gatunków pszczół stolarzy wynika głównie z braku odpowiedniego siedliska. Jak już się dowiedzieliśmy, pszczoły stolarskie wolą martwe drewno do budowy swoich nor.Jednak wiele zbyt schludnych ogrodów w tym kraju niewiele tego oferuje, a nawet w sektorach rolnictwa i leśnictwa coraz więcej miejsca nie jest już pozostawione przypadkowi ani naturze. Martwe drewno, które po prostu leży, jest rzadkością, ale ważną podstawą życia pszczół stolarskich i wielu innych małych gatunków zwierząt.

    Z drugiej jednak strony można zaobserwować również pewne ponowne rozprzestrzenienie się gatunku: ponieważ lata stają się coraz gorętsze, a zimy coraz łagodniejsze, ciepłolubne gatunki owadów penetrują pszczoły cieślarskie coraz dalej w rejony północne. Pomimo zwiększonego występowania tych pszczół w południowej części kraju, możliwe jest również, że zobaczysz jedną lub drugą pszczołę cieślę w północnych Niemczech, takich jak Brandenburgia, NRW czy Dolna Saksonia.

    Często Zadawane Pytania

    Czy pszczoły stolarskie mogą być niebezpieczne?

    Biorąc pod uwagę ich rozmiar, tajemniczą czarną kolorystykę i głośne brzęczenie, niektórym ogrodnikom pszczoły stolarskie mogą nie wydawać się całkowicie koszerne. Oczywiście także dlatego, że ich widok jest wciąż dość rzadki i niemal nieco bardziej egzotyczny.

    Ogólnie rzecz biorąc, pszczoły stolarskie należą do mniej niebezpiecznych gatunków w prawdziwej rodzinie pszczół. Wynika to z ich samotnego, czyli indywidualnego życia, sposobu życia. Zasadniczo samotne owady żądlące mają mniej powodów do użądlenia, ponieważ obrona państwa jako sytuacji obronnej nie jest już potrzebna. Gatunki żyjące społecznie, tj. gatunki tworzące duże kolonie, takie jak osy, szerszenie czy pszczoły miodne, muszą chronić całą kolonię, aby zachować gatunek i dlatego po prostu mają większą powierzchnię do ataku.

    Z drugiej strony gatunki samotnicze, takie jak pszczoły stolarskie, są zależne od użądlenia tylko wtedy, gdy są atakowane jako osobniki, na przykład podczas poszukiwania pożywienia. Dlatego dość rzadko się użądlą. Wydzielina w ich użądle również nie jest bardziej toksyczna niż u pszczół miodnych. Aby uniknąć użądlenia, należy zostawić pszczołę stolarską w spokoju i nie nękać jej.

    Czy pszczoły stolarskie są chronione lub zagrożone?

    W Niemczech pszczoła stolarska ma status „szczególnie chronionej” zgodnie z federalną ustawą o ochronie przyrody. Osłabianie, łapanie lub zabijanie pszczół stolarzy jest zatem zabronione i będzie ścigane.

    Więc ostrożnie podchodź do zwierząt! Zamiast je odpędzać, stwórz warunki życia, które coraz częściej są im odbierane na wolności, projektując swój ogród w naturalny sposób, zostawiając leżące martwe drewno i, jeśli to konieczne, budując pomoc do gniazdowania.

Kategoria:

Zwierzęta w ogrodzie