Chrząszcze ogniste to ekscytujące stworzenia, które wyspecjalizowały się w bardzo specyficznych siedliskach. Owady latają w miesiącach letnich. Bardzo często mylone są z podobnymi gatunkami, co prowadzi do nieporozumień. Dlatego środki kontrolne należy podejmować dopiero po dokładnym zidentyfikowaniu gatunku.

Chrząszcze ogniste mogą być niepokojąco czerwone, ale są całkowicie nieszkodliwe

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. podstawowe informacje w skrócie
  2. Walka?
  3. Toksyczny i niebezpieczny?
  4. Szkodliwe czy przydatne?
  5. jedzenie
  6. Charakterystyka
  7. siedlisko
  8. gatunek
  9. zidentyfikować larwy
  10. dezorientacja
  11. Ogniste chrząszcze w ogrodzie
  12. Często Zadawane Pytania

    13. podstawowe informacje w skrócie

    • Nie należy zwalczać Firebugów, ponieważ nie szkodzą
    • Chrząszcze ogniste są korzystne: zapobiegają rozprzestrzenianiu się grzybów i zjadają larwy szkodników
    • Dorosłe chrząszcze ogniowe mają krótką żywotność, larwy zimują i rozwijają się w chrząszcze następnej wiosny

    Czy walka jest konieczna?

    Niszczenie chrząszczy ogniowych ma sens tylko w przypadku uszkodzeń betonu. Jeśli twoje rośliny są uszkadzane, należy zająć się przyczyną. Ponieważ dorosłe chrząszcze nie żywią się żywą tkanką, a jedynie żywią się sokiem roślinnym i nektarem, nie musisz martwić się o swój ogród. Dlatego nie jest konieczne eliminowanie owadów. Dotyczy to również larw, ponieważ żywią się wyłącznie owadami i grzybami zamieszkującymi drewno. Jeśli chcesz pozbyć się robactwa ognia, zagrażasz naturalnej równowadze.

    Chrząszcze ogniste są całkowicie nieszkodliwe i wcale nie szkodliwe. Wręcz przeciwnie: pomagają nawet utrzymać równowagę ekosystemu.

    Zachowaj ostrożność podczas używania chemikaliów

    Istnieje wiele domowych środków zaradczych, które można stosować przeciwko irytującym owadom. Oprócz substancji odstraszających, takich jak fusy z kawy, istnieją również bardziej agresywne metody zabijania szkodników. Jednak większość środków zaradczych nie jest selektywna. Zabijają wszystkie owady, które mają kontakt z tkaninami. Zwalczanie mszyc może również zaszkodzić chrząszczom ogniowym. Dlatego zwróć uwagę, jakich substancji używasz w ogrodzie i czy mogą one również zaszkodzić pożytecznym stworzeniom.

    Jak działają domowe środki zaradcze:

    • olej: zapobiega wchłanianiu tlenu
    • mydło: powoduje odwodnienie
    • zapachy: zmylić lub odstraszyć

    Toksyczny i niebezpieczny?

    Wszystkie trzy gatunki chrząszczy ognistych, które można spotkać w naturze, są całkowicie nieszkodliwe. Chrząszcze nie są w stanie uszkodzić ludzkiej skóry, ponieważ nie mają aparatów gębowych do gryzienia lub kłucia. Larwy również nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Tylko współbraci muszą być ostrożni, gdy owady mają skłonność do kanibalizmu.

    Uważaj na ogniste czerwone owady?

    Istnieje wiele gatunków w królestwie zwierząt, które ostrzegają potencjalnych drapieżników swoimi uderzającymi kolorami. Jaskrawoczerwone odcienie często wskazują, że zwierzę jest trujące. Ale są też owady, które przybrały tylko wygląd zewnętrzny niebezpiecznych gatunków. Jednym z nich są chrząszcze ogniste. Mówi się, że ich kolor ma działanie odstraszające, chociaż owady nie wytwarzają żadnych toksycznych substancji. Nie są również toksyczne dla dzieci ani odpowiedzialne za nagłą wysypkę.

    w domu

    Jeśli chrząszcz zgubił się przypadkowo w mieszkaniu, nie ma powodu do paniki. Zwierzęta są prawdopodobnie bardziej przestraszone niż ty. Zadbaj o to, aby owad szybko powrócił do swojego naturalnego środowiska. Użyj szklanki, którą kładziesz na zwierzęciu. Następnie możesz wsunąć kartkę papieru pod szybę i w ten sposób wsunąć chrząszcza do szyby. Wyłóż go na skraju lasu lub na uschniętym drewnie.

    Szkodliwe czy przydatne?

    Błędy ogniowe nie stają się uciążliwe. Nie rozprzestrzeniają się masowo i nie można ich nazwać szkodnikami. Dorosłe chrząszcze nie są niebezpieczne dla roślin, ponieważ nie żywią się tkanką roślinną i dlatego nie pozostawiają żadnych uszkodzeń.

    Żywią się tylko sokami roślinnymi, które wydzielają kwiaty lub wychodzą na światło przez otwarte rany na drzewach. Nie odwiedza się żywych drzew do składania jaj. Larwy rozwijają się w martwym drewnie, a także nie żywią się tkanką roślinną.

    Chrząszcze ogniowe nie szkodzą roślinom

    Zapobiegaj rozprzestrzenianiu się grzybów

    Owady są powszechnie spotykane w pobliżu roślin zaatakowanych przez mszyce. W efekcie często sprawiają wrażenie szkodników roślin, ale nie polują na roślinę. Dużo atrakcyjniejsze są słodkie wydzieliny mszyc, które chętnie zjadają chrząszcze ogniste.

    Chrząszcze ogniste chronią Twoje rośliny. Spadź często zapewnia dobre warunki życia dla sadzowych grzybów pleśniowych. Jeśli roślina jest całkowicie pokryta wydzielinami mszyc wysysających soki roślinne, jej zdolność fotosyntezy może być bardzo ograniczona. Ogniste chrząszcze uwalniają rośliny i zapewniają, że żadne grzyby nie osiedlą się na lepkiej masie.

    Wyeliminuj niechciane owady

    Larwy są drapieżne i polują na inne larwy owadów. Są zabijane i osuszane. Chociaż może również wystąpić kanibalizm, larwy atakują przede wszystkim niespecyficzne larwy. Nierzadko w ich menu znajdują się larwy kornika. Dlatego chrząszcze ogniste należą do cennych owadów pożytecznych w walce z kornikami.

    Dlaczego korniki są niebezpieczne:

    • drążyły tunele w korze zdrowych drzew
    • składają jaja w komorach lęgowych
    • może masowo się rozmnażać podczas długich okresów upałów i suszy
    • Bo czyste drzewostany świerkowe obumierają

    Co jedzą chrząszcze ogniste?

    Dorosłe chrząszcze ogniste rzadko jedzą. Żywią się wyłącznie słodkimi sokami, takimi jak nektar kwiatowy lub sok drzewny. Szczególnie smacznym dodatkiem do diety jest spadź z mszyc.

    Larwy żywią się różnymi grzybami, które rosną w martwym drewnie. Żywią się również innymi larwami owadów znalezionymi pod korą iw martwym drewnie. Gdy brakuje żywności, można zaobserwować kanibalizm. Jest to jednak tylko wyjątek i występuje częściej, gdy warunki nie są już optymalne. Na przykład susza wielokrotnie prowadzi do tego, że bardziej rozwinięte larwy zjadają młodsze pokolenia.

    Portret chrząszcza ognistego

    Ognisty chrząszcz jest również znany jako kardynał

    Chrząszcze barwy ognistej to rodzina owadów, których nazwa naukowa to Pyrochroidae. Należą do zakonu Żuki i czasami nazywani są kardynałami. Rodzina obejmuje około 140 gatunków na całym świecie, z których osiem pochodzi z Europy. W Europie Środkowej żyją tylko trzy gatunki. Czas przelotu gatunków występujących w Europie Środkowej ograniczony jest do krótkiego okresu od maja do czerwca. Gdy zbliża się burza, chrząszcze szukają schronienia w roślinności.

    Przy takiej pogodzie chrząszcze ogniste wolą latać:

    • spokój
    • wysoka wilgotność względna
    • Temperatury powyżej 20 stopni Celsjusza

    ogólna charakterystyka

    Kardynałowie mają od trzech do 20 milimetrów długości, a ich ciała wydają się płaskie i wydłużone. Wierzchnia strona jest drobno owłosiona, ale widać to dopiero pod mikroskopem. Prawie wszystkie gatunki mają kolor od czerwonego do ceglastoczerwonego.

    Uderza duża i płaska głowa, zwężająca się na przejściu do szyi i przechodząca w wąskie przedplecze. W przeciwieństwie do innych chrząszczy wyraźnie widoczne są świątynie chrząszczy ognistych. Właściwe skrzydła są chronione przez elytry, które są poszerzone do tyłu i mają u niektórych gatunków podłużne rowki.

    łączenie w pary

    Owady rozmnażają się wiosną. Niektóre chrząszcze ogniste wykorzystują związek chemiczny cantharidin, aby znaleźć odpowiednią partnerkę. Mówi się, że ta naturalna substancja ma działanie afrodyzjakalne, ponieważ uważa się, że samce są bardziej atrakcyjne dla kobiet ze względu na szczególnie wysoką zawartość kantarydyny. Jednak chrząszcze ogniste nie są w stanie samodzielnie wytwarzać tego feromonu wabiącego. Połykają naturalną substancję, gdy larwy wysysają martwe owady. Jednak zapach działa odstraszająco na wiele innych owadów.

    rozwój

    Samice zwykle składają jaja pod korą martwych drzew liściastych. Tutaj larwy wylęgają się w osłoniętych warunkach w tunelach, które wykopały same lub w innych. Ma mocno spłaszczone ciało i wykazuje głównie zachowania drapieżne.

    Owady i ich larwy są częścią diety larw chrząszczy ognistych. Żywią się jednak również grzybami, które zadomowiły się w martwym drewnie. Larwy przepoczwarzają się między drewnem a korą, by po dwóch do trzech latach wypełzać na powierzchnię jako dorosłe chrząszcze. W sprzyjających warunkach dorosłe chrząszcze rozwijają się już po roku.

    Gdzie mieszkają chrząszcze ogniste?

    Chrząszcze ogniste potrzebują martwego drewna dla swoich larw

    Chrząszcze ogniste zasiedlają obrzeża lasów i lasy, w których dominują drzewa liściaste. Im bardziej naturalny jest las, tym łatwiej rozprzestrzenić się owadom. Są one zależne od martwego drewna, które prawie nie występuje w lasach wykorzystywanych do produkcji drewna. W monokulturach, które składają się głównie z drzew iglastych, chrząszcze ogniste nie znajdują odpowiednich warunków bytowania.

    Ich larwy potrzebują materiału drzewnego, który jest już w zaawansowanym stadium rozkładu. Zapewnia to ochronę i wysoką wilgotność, od której zależą larwy. Jeśli drewno jest odkryte, larwy uciekają do wilgotniejszych pęknięć w drewnie lub do głębszych warstw kory.

    Ważne jest również bogate w zioła runo z roślinami kwitnącymi, ponieważ dorosłe chrząszcze ogniki żywią się kwiatami. Tutaj ważne są rośliny zielne tworzące nektar. Chrząszcze ogniste nie żywią się kwiatami, które nie mają do zaoferowania nektaru.

    Preferowane są te drzewa:

    • dąb
    • lipa
    • brzozowy

    hibernować

    Dorosłe chrząszcze ogniowe nie zapadają w stan hibernacji. Jedynym powodem ich istnienia jest kopulacja, która ma miejsce niedługo po wykluciu między majem a czerwcem. Po zakończeniu tego procesu i złożeniu jaj zwierzęta umierają. Tylko ich larwy hibernują pod korą martwych drzew. Częstotliwość hibernacji larw zależy od takich czynników, jak pogoda i zaopatrzenie w pokarm. Zwykle przed przepoczwarczeniem mija jeden do dwóch okresów zimowych.

    To, czy larwy są aktywne zimą, prawdopodobnie zależy od warunków. Im bardziej osłonięte i izolowane siedlisko, tym bardziej aktywne są larwy. Nie wiadomo, w jakiej temperaturze wymierają larwy owadów, przynajmniej w przypadku gatunków rodzimych.

    dygresja

    Dendroides canadensis

    Ten gatunek z rodziny chrząszczy ognistych, pochodzący z Ameryki Północnej, zadziwił badaczy. Z larw wydobyli specjalne białka, które działają jak naturalna ochrona przed zamarzaniem. Cząsteczki wody poruszają się znacznie wolniej, gdy znajdują się w pobliżu tych białek przeciw zamarzaniu. Im spokojniejsze ruchy cząsteczek wody, tym niższa temperatura może spaść, zanim woda zamieni się w lód.

    Po uformowaniu się kryształków lodu białka przyczepiają się do powierzchni kryształu i zapobiegają dalszemu wzrostowi mikroskopijnych bryłek lodu. Dzięki tym mechanizmom larwy tego chrząszcza są w stanie przetrwać temperatury do minus 30 stopni Celsjusza.

    gatunek

    Bogata w gatunki rodzina obejmuje 21 rodzajów. Trzy gatunki pochodzą z Europy Środkowej i zamieszkują bardzo podobne siedliska. Nierzadko larwy różnych gatunków chrząszczy ognistych żyją razem pod korą martwych drzew. Wyglądają bardzo podobnie i można je łatwo pomylić ze sobą.

    Chrząszcz szkarłatny (Pyrochroa coccinea)

    Gatunek ten ma od 13 do 18 milimetrów długości. Ciało jest płaskie i szerokie. Elytra i przedplecze skąpane są w mocnych czerwonych tonach, podczas gdy reszta ciała świeci głęboką czernią. Przy bliższym przyjrzeniu się na czole widać brązowo-czerwony połysk. Pazury na nogach również są uderzające, ponieważ u żuka szkarłatnego są czerwonobrązowe.

    Ich lot trwa od maja do czerwca. Gatunek ten jest stosunkowo powszechny i występuje również w południowej i środkowej części Skandynawii. Zamieszkuje obrzeża lasów i polany, często znajduje się na martwym drewnie i kwiatach.

    mężczyzna kobieta
    czujnik czesana z trzeciego stawu całkowicie przetarte
    rozmiar 13 do 17mm 14 do 18mm

    chrząszcz czerwonogłowy (Pyrochroa serraticornis)

    Rudowłosy chrząszcz ognisty jest nieco mniejszy niż jego czarnogłowy krewniak

    Ten chrząszcz jest nieco mniejszy niż chrząszcz szkarłatny, osiągając tylko od 10 do 14 milimetrów długości. Istnieją podobieństwa w ubarwieniu przedplecza i elytry, ponieważ u Pyrochroa serraticornis są one również czerwone. Główną różnicą jest czerwony kolor głowy, który nadał temu gatunkowi nazwę.

    Dobrze wiedzieć:

    • występuje w umiarkowanych regionach Europy
    • głównie w Europie Środkowej
    • Mieszka na skraju lasu i na polanach
    • znacznie rzadszy niż szkarłatny chrząszcz ognisty

    Chrząszcz pomarańczowy (Schizotus pectinicornis)

    Ten chrząszcz jest najmniejszym ze wszystkich chrząszczy ognistych występujących w Europie, ponieważ osiąga maksymalną długość ciała wynoszącą dziewięć milimetrów. Przedplecze jest nieco zaokrąglone po bokach i ma czarną plamkę. Elytra noszą płaskie podłużne żebra, które są bardzo słabe. Obie części ciała są koloru pomarańczowo-czerwonego, podczas gdy reszta ciała jest czarna. Sporadycznie gatunek ten można zaobserwować również pod korą świerka i sosny.

    Dystrybucja:

    • duże części Europy poza koło podbiegunowe
    • głównie lasy liściaste
    • zwłaszcza u podnóża i w górach

    zidentyfikować larwy

    Wszystkie trzy rodzime gatunki składają jaja na martwym drewnie. Larwy żyją pod korą i wyglądają bardzo podobnie. Niektóre cechy fizyczne są wykorzystywane do identyfikacji gatunku. Rozmieszczenie daje również wskazanie gatunku, nawet jeśli obszary często się pokrywają.

    Szkarłatny Ognisty Chrząszcz Ognisty żuk rudogłowy Pomarańczowy chrząszcz ognisty
    przydatki brzucha tylko tylko zgięty
    baza załączników ząbkować ząbkować bezzębny
    anteny szczupły potężny nieistotny
    Barwienie chrząszczy świeżych jasnobrązowy czerwony jasnobrązowy czerwony jasnożółtawy brąz

    Mylony z innymi gatunkami

    Chrząszcze ogniste są często mylone z podobnie wyglądającymi gatunkami. Różne cechy pomagają odróżnić zwierzęta od siebie. Można je również zobaczyć gołym okiem.

    Tutaj różnią się typy:

    • kolorystyka elytry
    • Figura
    • kłująco-ssące aparaty gębowe w nacięciach dziobowych
    • żucie aparatów gębowych u chrząszczy

    Powszechny błąd ognia

    Ten gatunek nie należy do chrząszczy. Ogniste owady to odrębna rodzina należąca do rzędu Bugsów dzioba. Tak więc owady są tylko daleko spokrewnione z chrząszczami ognikami, które należą do rzędu chrząszczy. Niemieckie nazwy trywialne są błędnie używane jako synonimy. Ogniste robaki są popularnie nazywane chrząszczami ognistymi i na odwrót.

    Jednak poszczególne gatunki można bardzo łatwo odróżnić, jeśli przyjrzysz się bliżej. Ogniste robaki mają typowy wzór kolorystyczny. Ich elytra są koloru czerwonego z czarnymi kropkami i trójkątami. Ogniste owady często znajdują się w dużych skupiskach i zamieszkują otwarte siedliska, takie jak cmentarze z drzewami liściastymi.

    liliowy kurczak

    Ten szkodnik roślinny należy do rodziny chrząszczy liściastych i charakteryzuje się czerwonym, woskowym zabarwieniem przedplecza i elytry. W rezultacie chrząszcza liliowca można łatwo pomylić z chrząszczem ognistym, ale owady te osiągają długość ciała tylko od sześciu do ośmiu milimetrów.

    Istnieją inne różnice w stylu życia i diecie. Te fałszywe ogniste robaki specjalizują się w liliach. Składają jaja na spodniej stronie liści. Wyklute larwy żywią się liśćmi jak dorosłe owady. Przepoczwarzają się w ziemi.

    Ogniste chrząszcze w ogrodzie

    Skoro chrząszcze nie wyrządzają żadnych szkód, a ich larwy są nawet pożyteczne, warto osiedlić je we własnym ogrodzie. W tym celu należy ułożyć warunki życia w taki sposób, aby chrząszcze znalazły wystarczającą ilość pożywienia, miejsca do schronienia i miejsca składania jaj.

    Jeśli chcesz odpowiednio przeprojektować swój ogród, powinieneś kierować się sposobem życia owadów.Im bardziej naturalne siedlisko, tym ogród będzie atrakcyjniejszy dla chrząszczy. Nie potrzebujesz dużo miejsca, aby stworzyć oazę. Możesz także stworzyć nowe przestrzenie mieszkalne na balkonie z małymi zmianami.

    balast

    Martwe drewno jest cennym siedliskiem wielu organizmów. W Europie Środkowej na starym i martwym drewnie żyje ponad 1300 różnych gatunków owadów. Obejmuje to larwy chrząszcza ognistego. Ta różnorodność owadów przyciąga liczne ptaki śpiewające i dzięcioły, które żywią się owadami. Do stworzenia tak bogatej gatunkowo oazy w ogrodzie można wykorzystać stare drewno. Powalone drzewa, martwe korzenie lub powalone gałęzie to doskonałe drewno posuszowe.

    Ułóż materiał w stos w rogu ogrodu lub rozłóż go równomiernie na obszarze. Larwy chrząszczy dobrze czują się w szczególnie grubych pniach, które są już w zaawansowanym stadium rozkładu. W zbutwiałym drewnie panuje wysoka wilgotność, od której zależą larwy.

    Tak wygląda idealny stos posuszu:

    • wykopać dół
    • Układaj grube kawałki gałęzi, plasterki drzew i korzenie
    • Wypełnij liście i zarośla w szczelinach

    porady

    Zwróć uwagę na poziom wód gruntowych i warunki glebowe! Woda nie powinna gromadzić się w zagłębieniach i zagłębieniach, gdyż zagraża to hibernacji zwierząt w martwym drewnie.

    kwitnące paski

    Aby zapewnić chrząszczom bogaty zapas pokarmu, należy stworzyć pasy kwiatowe bogate w gatunki. Możesz to zrobić na trawniku. Kwiaty są preferowane, gdy nie są wystawione na palące słońce. Chrząszcze ogniste lubią półcieniste warunki podobne do tych, które można znaleźć na obrzeżach lasów i na polanach.

    porady

    Siedlisko uzupełniają krzewy i żywopłoty. Mniejsze ptaki śpiewające znajdują tu również ochronę przed drapieżnikami.

    Często Zadawane Pytania

    Jaka jest różnica między chrząszczem ognistym a robakiem ognistym?

    Ogniste robaki należą do innego rzędu niż chrząszcze ogniste. Różnią się kolorem. Podczas gdy pospolity chrząszcz ognisty ma kolor czerwony i ma czarne znaczenia, trzy rodzime gatunki chrząszczy ognistych są jednolicie czerwone. Robaki mają aparaty gębowe podobne do trąbek, których używają do ssania. Z drugiej strony chrząszcze ogniste mają aparaty gębowe do żucia.

    Dlaczego ogniste robaki łączą się?

    Wiele owadów łączy się w pary. Jednak u chrząszczy ognistych nie można zaobserwować połączeń trwających kilka godzin, a nawet dni. Chodzi tu o pospolitego chrząszcza ognistego, który jest błędnie nazywany chrząszczem ognistym. Samce i samice tych owadów często obserwuje się w pozycji, w której oba tylne końce są mocno połączone. Ponieważ samce chcą uniemożliwić samicom kojarzenie się z konkurentami, połączenie utrzymuje się czasami przez kilka dni.

    Skąd pochodzą chrząszcze ogniste?

    Widoczne owady żyją pod ochroną drzew i krzewów w podszyciu zielnym. Preferują warunki oświetleniowe i często siedzą na kwiatach, ponieważ żywią się nektarem. Składają jaja w martwym drewnie. To tutaj wylęgają się larwy, wycofują się w wilgotne szczeliny w drewnie i polują na inne larwy owadów.

    To błędne przekonanie, że zwierzęta są uzależnione od spalonego drewna. Istnieje jednak gatunek zwany chrząszczem, który wykorzystuje pożary lasów. Za tym gatunkiem stoi australijski chrząszcz ognisty.

    Styl życia australijskiego chrząszcza ognistego:

    • Składanie jaj na tlących się i wędzonych pniach
    • larwy w kształcie łyżki wgryzają się w drewno
    • Żywica z żywych drzew zagraża rozwojowi larw

    Skąd pochodzi nazwa?

    Wiele chrząszczy ognistych ma uderzające ubarwienie, od szkarłatnego do czarnego. Jasna czerwień była historycznie kojarzona z ogniem, stąd nazwa chrząszcza. Naukowa nazwa składa się z greckich terminów „pyros” dla ognia i „chroma” dla koloru. Niemiecka nazwa jest tłumaczeniem tego określenia. Ogniste chrząszcze są również błędnie określane jako chrząszcze ogniste, ale należą do innej rodziny.

    Czego potrzebują ogniste robaki, aby przetrwać?

    Owady należą do stworzeń uzależnionych od martwego drewna. Ich larwy mogą rozwijać się jedynie w schronie ze starego drewna, które jest w zaawansowanym stadium rozkładu. Wewnątrz znajduje się wilgotne środowisko, które zapewnia optymalne warunki wzrostu dla grzybów. Są one niezbędne dla larw, ponieważ preferowane są zjadane wraz z innymi larwami owadów.

    Do czego służą ogniste robaki?

    Chrząszcze ogniste okazują się przydatnymi stworzeniami w zwalczaniu szkodników. Ich larwy polują na inne larwy owadów, które znajdują się w martwym drewnie. W ich menu znajdują się również larwy przerażającego kornika. Dorosłe chrząszcze ogniste żywią się głównie słodkimi sokami roślinnymi. Ale lepkie wydzieliny mszyc również nie są odrzucane. W ten sposób chrząszcze ogniowe zapewniają, że grzyby nie rozprzestrzeniają się na zaatakowanej roślinie.

Kategoria:

Zwierzęta w ogrodzie