Jeśli kochasz jasnożółte słoneczniki, nie musisz zadowalać się gatunkami jednorocznymi - istnieje cała gama odmian wieloletnich, które są również znane jako słoneczniki wieloletnie. Mimo, że ich słoneczne kwiaty są znacznie mniejsze niż u form jednorocznych, pojawiają się tym liczniej. Po posadzeniu wszystkie gatunki są niezwykle łatwe w pielęgnacji i dadzą Ci wiele lat przyjemności.

Słonecznik wieloletni wraca co roku

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. pochodzenie i dystrybucja
  2. wygląd i wzrost
  3. posługiwać się
  4. pozostawia
  5. kwiaty i czas kwitnienia
  6. owoc
  7. toksyczność
  8. Która lokalizacja jest odpowiednia?
  9. podłoga
  10. sadzenie / siew
  11. podlewanie i nawożenie
  12. Prawidłowo przycięte wieloletnie słoneczniki
  13. Rozmnażanie wieloletnich słoneczników
  14. hibernować
  15. choroby i szkodniki
  16. gatunki i odmiany

    17. pochodzenie i dystrybucja

    Wszystkie z około 67 znanych gatunków słonecznika są rodzime zarówno w Ameryce Północnej, jak i Środkowej, od Meksyku po Kanadę, a każda odmiana ma swój specyficzny naturalny zasięg. Rodzaj słoneczników (bot. Helianthus) należy do rodziny stokrotek (bot. Asteraceae) i jest szczególnie popularny ze względu na jaskrawożółte, wieloramienne główki kwiatowe.

    wygląd i wzrost

    Słoneczniki wieloletnie tworzą liczne, wyprostowane i raczej cienkie łodygi, na których znajdują się liczne kwiaty. Wysokość wzrostu różni się w zależności od gatunku i odmiany - podczas gdy niektóre gatunki bylin mogą osiągać wysokość do 300 centymetrów, inne osiągają jedynie wysokość od 100 do 120 centymetrów. Charakterystyczna jest jednak silnie rozgałęziona i pogrubiona podkładka, z której u większości gatunków wyrastają dalsze pędy. Słoneczniki wieloletnie zwykle rosną w kępach i tworzą mniej lub bardziej liczne rozłogi.

    posługiwać się

    Wszystkie rodzaje słoneczników wieloletnich są cennymi roślinami pastewnymi dla pszczół i innych owadów, nawet jeśli są to często sterylne odmiany hybrydowe. W zależności od wysokości i szerokości wzrostu, niektóre gatunki bardzo dobrze nadają się do sadzenia na dużych powierzchniach, podczas gdy inne są bardziej efektywne jako pasjanse. Rośliny kwitnące ozdabiają rabaty lub rabaty z bylinami mieszanymi lub czystymi, mogą być używane jako rabaty rabatowe, jako osłony prywatności lub jako rośliny rabatowe. Jasnożółte kwiaty prezentują się szczególnie efektownie jako tło sadząc przed innymi bylinami z niebieskimi, fioletowymi lub czerwonymi kwiatami, takimi jak delphinium, pokrzywa indyjska lub pachnąca pokrzywa, topinak, krwawnik pospolity, chryzantema lub aster. Odmiany nisko rosnące można również uprawiać w doniczkach, dzięki czemu można je również znaleźć na balkonie lub tarasie.

    pozostawia

    W zależności od rodzaju i odmiany liście słonecznika wieloletniego mają różny wygląd. Najpopularniejsza forma jest taka sama jak u gatunków jednorocznych: liście ząbkowane lub całe, jajowate i duże z chropowatymi spodami. Istnieją jednak inne formy, takie jak wąskie liście słonecznika wierzbowego. U niektórych gatunków liście znajdują się tylko na łodydze, u innych są one rozmieszczone na całej łodydze. Wszystkie letnie kwiaty są liściaste.

    kwiaty i czas kwitnienia

    Kwiaty wieloletniego słonecznika zielnego są podobne do kwiatów gatunków jednorocznych, ale kwiaty od cytryny do złocistożółtych są zwykle znacznie mniejsze. Jednak odmiany wieloletnie tworzą nie tylko jedno, ale bardzo liczne kwiaty. Mogą mieć prostą strukturę – z charakterystycznym ciemniejszym środkiem – ale też częściowo wypełnione lub wypełnione. Większość odmian kwitnie późnym latem między sierpniem a wrześniem, ale niektóre wykazują swoją świetność aż do pierwszych przymrozków w październiku lub nawet listopadzie.

    owoc

    Podobnie jak ich roczni krewni, wieloletnie słoneczniki wytwarzają jadalne nasiona słonecznika. Nie dotyczy to jednak wszystkich gatunków, ponieważ wiele odmian jest sterylnych i dlatego nie wytwarza ani owoców, ani nasion.

    toksyczność

    Wszystkie gatunki Helianthus są nietoksyczne.

    Która lokalizacja jest odpowiednia?

    Słoneczniki wieloletnie najlepiej kwitną w pełnym słońcu, ciepłym i osłoniętym. Do tych roślin odnosi się następująca zasada: im więcej słońca, tym lepiej - bo jeśli jest za ciemno, uformuje się tylko kilka kwiatów.

    podłoga

    Ogólnie rzecz biorąc, wieloletnie słoneczniki dobrze sobie radzą w miejscach o bogatej w składniki odżywcze, próchnicznej, piaszczysto-gliniastej i dobrze przepuszczalnej glebie ogrodowej, o ile nie są zbyt ciężkie i mają pH od obojętnego do zasadowego. Jednak istnieją różne preferencje dla różnych gatunków w odniesieniu do wilgotności podglebia: niektórzy wolą raczej suchą glebę, inni świeżą do umiarkowanie wilgotnej. Jednak wszystkie gatunki dość dobrze znoszą suszę.

    sadzenie / siew

    Możesz hodować młode rośliny na parapecie w domu od późnej zimy i sadzić je na łóżku po lodowych świętych. W temperaturze około 20 stopni Celsjusza nasiona kiełkują dość nieregularnie w ciągu siedmiu do 21 dni. Pamiętaj, aby zachować zalecaną odległość sadzenia zarówno dla roślin samodzielnie uprawianych, jak i sadzonek – wynosi ona od 80 do 100 centymetrów w zależności od gatunku i odmiany. Wymieszaj wykop z dużą ilością kompostu, a następnie energicznie podlej świeżo posadzone byliny. Wskazane jest również zakopanie prętów podtrzymujących, aby wysokie łodygi nie wyginały się ani nie łamały.

    podlewanie i nawożenie

    Chociaż wieloletnie słoneczniki są dość odporne na suszę, nie należy pozwolić im wyschnąć. Zapewnij im dużo wody, szczególnie podczas gorących i suchych faz, ale unikaj zmoczenia, a nawet zalania. Nawożenie nawozami mineralnymi lub bogatymi w azot nie ma większego sensu, ponieważ ma to negatywny wpływ na kwitnienie. Zamiast tego zapewnij bylinom dużo kompostu wczesną wiosną i po raz drugi w czerwcu.

    Prawidłowo przycięte wieloletnie słoneczniki

    Ponieważ niektóre odmiany lubią samosiew, należy jak najszybciej usuwać wyblakłe łodygi. Ma to również tę zaletę, że cięcie powoduje dłuższą fazę kwitnienia. Niektóre gatunki należy również przycinać do ziemi jesienią lub wiosną, ponieważ ponownie wykiełkują z kłączy.

    Rozmnażanie wieloletnich słoneczników

    Słoneczniki wieloletnie można łatwo rozmnażać zarówno przez nasiona, jak i przez sadzonki cięte wczesnym latem. Ponadto rośliny rosnące w kępach należy dzielić mniej więcej co trzy do pięciu lat – służy to przede wszystkim ich odmłodzeniu i zapewnieniu bujnych kwiatów.

    hibernować

    Chociaż słoneczniki wieloletnie są odporne, należy je chronić przed mrozem w zimnych porach roku osłoną w postaci chrustu lub czegoś podobnego. Kłącza – czyli organy zimujące byliny – znajdują się bardzo blisko powierzchni ziemi i dlatego są zagrożone przez przymrozki.

    choroby i szkodniki

    Słoneczniki wieloletnie to odporne rośliny ogrodowe, które rzadko są atakowane przez choroby lub szkodniki. Problemem może być mączniak prawdziwy, zwłaszcza w przypadku gatunków wielkolistnych.

    porady

    Ponadto wiecznie głodne ślimaki lubią soczyste liście młodych roślin. Dlatego ochrona ślimaka jest ważna.

    gatunki i odmiany

    W przeciwieństwie do jednorocznych gatunków słonecznika Helianthus annuus i Helianthus uniflorus, słonecznik wieloletni jest wieloletnim przedstawicielem tego atrakcyjnego rodzaju roślin kwitnących. Nie jest to jednak pojedynczy gatunek, ponieważ istnieje cała gama różnych odmian do przydomowego ogrodu. Nawet jeśli różnią się one wieloma cechami zewnętrznymi, wszystkie zachwycają bogatym i długotrwałym nalotem. Szczególnie popularne są następujące typy:

    Słonecznik wieloletni (bot. Helianthus atrorubens)

    Ten ekspansywny i krzaczasty gatunek tworzy kwiatostany o wysokości do 180 centymetrów i szerokości do 100 centymetrów. Mierzące kilkanaście centymetrów kubki z kwiatami zachwycają widza jaskrawożółtym włosiem między początkiem sierpnia a wrześniem. Helianthus atrorubens należy sadzić w grupach po maksymalnie dwie rośliny na metr kwadratowy w ogrodzie i jest szczególnie odpowiedni do sadzenia większych otwartych przestrzeni, a także brzegów zagonów i lasów. Długie łodygi można również wykorzystać do kompozycji kwiatowych - na przykład w wazonie. Szczególnie piękne odmiany to na przykład:

    • „Giganteus”: imponujący, rozłożysty, sterylny
    • „Monarch”: krzaczasty wzrost, kędzierzawy, sterylny, obficie kwitnący

    Słonecznik wąskolistny (bot. Helianthus decapetalus)

    Jest to prawdopodobnie gatunek słonecznika o największej liczbie odmian. Helianthus decapetalus przekonuje gęstym, grudkowatym wzrostem, dochodzącymi do 180 centymetrów łodygami kwiatowymi i główkami mierzącymi średnio dwanaście centymetrów. Posadź gatunek w zasobnej w próchnicę, niezbyt suchej glebie. Najpiękniejsze odmiany do ogrodu to:

    • 'Capenoch Star': do 180 cm wysokości, wzniesiony pokrój, jasnożółte kwiaty, rozłogi
    • 'Loddon Gold': złotożółte, wypełnione kule kwiatowe, wysokość wzrostu do 140 centymetrów
    • 'Meteor': kwiaty półpełne, talerzowate z ciemniejszym środkiem, wysokość wzrostu do 180 centymetrów
    • 'Soleil d'Or': duże, ciemnożółte i wypełnione kule kwiatowe, wysokość wzrostu do 160 cm
    • 'Triomphe de Gand': duże, jasnożółte, płytkowate kwiaty z ciemniejszym środkiem, wysokość wzrostu do 150 centymetrów

    Słonecznik olbrzymi (bot. Helianthus giganteus)

    Największy gatunek słonecznika rozwija kwiatostany o wysokości do 300 centymetrów i kwitnie dopiero późno, między wrześniem a pierwszymi przymrozkami. Posadź gatunek, który rozmnaża się przez liczne rozłogi, z dużą ilością miejsca - zaleca się maksymalnie jedną roślinę na metr kwadratowy. Jedną z najładniejszych odmian jest 'Sheila's Sunshine' z jasnymi, kremowymi kwiatostanami.

    Słonecznik drobnokwiatowy lub drobnogłowy (bot. Helianthus microcephalus)

    Gatunek ten jest luźno rozgałęziony i - w przeciwieństwie do innych słoneczników wieloletnich - nie ma tendencji do rozmnażania. Tworzy małe, ale bardzo liczne kwiaty, które swój blask rozwijają między sierpniem a wrześniem. Gatunek potrzebuje żyznej, bogatej w próchnicę i raczej świeżej gleby. Tutaj też jest wiele ciekawych odmian dla ogrodnika:

    • 'Anne': cytrynowożółte kwiaty z czerwonymi końcówkami, niezwykle szerokie płatki, kwitnienie rozpoczyna się już w lipcu
    • 'Carine': bardzo jasne, delikatne żółte kwiaty, bujnie kwitnące, trwałe kwiaty, wysokość wzrostu do 180 cm
    • 'Lemon Queen': cytrynowożółte, bardzo bujne i trwałe kwiaty, wysokość wzrostu do 180 centymetrów

    Słonecznik włochaty (bot. Helianthus mollis)

    Od sierpnia do września włochaty słonecznik, który swoją nazwę zawdzięcza szorstkim włoskom na łodydze i liściach, zachwyca licznymi, wieloramiennymi, jasnocytrynowożółtymi kwiatostanami. Gatunek dorasta do 120 cm wysokości i tworzy gęste kępy. Posadź je na dobrze przepuszczalnej i raczej suchej lub wilgotnej glebie.

    Słonecznik wierzbowy (bot. Helianthus salicifolius var. orgyalis)

    Słonecznik o liściach wierzby, który dorasta do 300 centymetrów wysokości, czasami nazywany też sążnistym ze względu na wysoki wzrost, jest uprawiany głównie ze względu na charakterystyczne, ciemnozielone liście. Ponadto na ozdobnej bylinie liściowej od września do pierwszych przymrozków pojawiają się liczne drobne, jasnożółte główki kwiatowe. Atrakcyjna samotnicza bylina, która dorasta do 200 centymetrów szerokości, najlepiej czuje się w glebie bogatej w próchnicę, raczej suchej.

    Topinambur (bot. Helianthus tuberosus, także bulwa indyjska)

    Wiele osób może znać karczochy jerozolimskie z dobrze zaopatrzonych supermarketów, ponieważ brązowa bulwa jest bardzo zdrowym warzywem zimowym. Z drugiej strony prawdopodobnie mniej wiadomo, że są to bulwy korzeniowe gatunku słonecznika. Helianthus tuberosus, znany również jako bulwa indyjska, dorasta do 300 centymetrów wysokości i kwitnie jasnożółtymi kwiatostanami od września do listopada. Podobnie jak wszystkie słoneczniki, ten bardzo przyjazny pszczołom gatunek preferuje raczej wilgotną, ale dobrze przepuszczalną glebę.

Kategoria:

Ogród warzywny