Występują tu głównie trzy różne rodzaje złotego pręta lub złotej ruty (Solidago), ale są one dość podobne pod względem zastosowania. Niezależnie od tego, czy jest to nawłoć kanadyjska (Solidago canadensis), nawłoć olbrzymia (Solidago serotina) czy nawłoć pospolita (Solidago virgaurea), wszystkie gatunki są nietoksyczne dla ludzi i zwierząt. Ponadto rośliny mają długą tradycję jako rośliny lecznicze.
Nawłoć nie jest trująca, ale jest używana nawet jako roślina lecznicza
Uwaga dla alergików
Zasadniczo nawłoć jest nietoksyczna dla ludzi i zwierząt - z wyjątkiem koni i bydła, dlatego roślin nigdy nie można znaleźć na pastwisku - ale może wywoływać alergie u wrażliwych ludzi. Na przykład wyprysk kontaktowy, który może wystąpić w wyniku kontaktu z sokiem roślinnym, jest powszechny. Z drugiej strony pomagają rękawiczki, które nosi się podczas cięcia i manipulowania nawłocią. Pyłek roślinny jest również uważany za wyzwalacz kataru siennego.
Nawłoć jako roślina lecznicza
Tradycyjnie nawłoć stosuje się w leczeniu ran, ale także przy różnych chorobach nerek i pęcherza moczowego, reumatyzmie, dnie moczanowej, chorobach jelit i skóry. Nawet ludy germańskie zbierały, suszyły i wykorzystywały pędy kwitnących pędów do celów leczniczych. Najlepszy czas na zbiór to lipiec i sierpień, zbiory należy powiesić do wyschnięcia w ciepłym, ciemnym i przewiewnym miejscu.
Składniki nawłoci
Wszystkie trzy gatunki nawłoci mają podobne składniki. Oprócz olejku eterycznego i saponin zawierają glikozydy fenolowe, flawonoidy, diterpeny, kwas chlorogenowy, rutozyd, kwerecytynę i polisacharydy. Podczas zbierania należy unikać pomyłki z bardzo podobnym, ale trującym fuchsem Fuchsa.
porady
Osoby uczulone na pszczoły powinny również starannie rozważyć posadzenie nawłoci. Obficie kwitnąca bylina jest często odwiedzanym pastwiskiem dla pszczół, motyli i innych owadów. Przynajmniej rośliny nie powinny być sadzone w miejscach intensywnie użytkowanych/bieżnikowanych.