Jemioła tajemniczo rośnie w koronach różnych gatunków drzew. Gatunki półpasożytnicze, przypominające gigantyczne gniazda ptaków, mogą osiągać średnicę do jednego metra i są przenoszone przez różne ptaki. Jemiołę można również łatwo rozmnażać samodzielnie.
Jemiołę można uprawiać w celowy sposób - ale uszkadza to drzewa
Jak rozmnażanie działa w przyrodzie?
Niektóre ptaki zjadają głównie białe jagody jemioły i po krótkim czasie wydalają niestrawne nasiona. Na szczególną uwagę zasługuje tu pleśniawka. Inne ptaki, takie jak kapusta, jedzą tylko miąższ i zdzierają lepkie nasiona z dziobów. W ten sposób pozostają bezpośrednio na drzewie.
Gdy nasiona zostaną przyczepione do drzewa, zawarte w nich zarodki mogą wykiełkować. Najpierw tworzą się sznury ssące, a następnie korzenie pierwotne i obciążnikowe, które wyrastają przez korę w drzewo aż do ścieżek w drzewie. Dopiero wtedy jemioła zaczyna rosnąć na zewnątrz. Jednak minie kilka lat, zanim osiągnie przyzwoity rozmiar i pokaże pierwsze kwiaty.
Jakie drzewa najlepiej nadają się do rozmnażania?
Każdy z trzech podgatunków jemioły ma specjalne drzewa żywicielskie, o czym świadczą nazwy gatunków: jemioła jodłowa, jemioła sosnowa i jemioła liściasta. Jemioła liściasta lubi rosnąć na jabłoniach, lipach, grabach, topolach, olchach i brzozach.
Jemioła może żyć nawet 70 lat i osiągać średnicę około jednego metra. Po około 30 latach gałązki, które są uważane za trujące, mają długość około 50 centymetrów. Pamiętaj o tym następnym razem, gdy pokroisz gałązkę jemioły.
Podstawowe informacje w skrócie:
- Hodowla stosunkowo łatwa
- rośnie powoli, około jednego pąka rocznie
- żyje do 70 lat
- pierwsze kwitnienie dopiero po kilku latach (6 do 7)
- nie wszystkie drzewa nadają się do rozmnażania
- „dobre” drzewa żywicielskie: jabłoń, grab, olcha, topola, lipa
- spowalnia wzrost i ogranicza plony drzew żywicielskich
porady
Z reguły drzewa żywicielskie nie umierają od jemioły. Jeśli jednak inwazja jest bardzo silna, szkody mogą być tak duże, że żywiciel umiera.