Humus - jak wie każdy ogrodnik-amator - jest czymś niezwykle cennym dla ogrodu. Jednak wielu znających się na rzeczy ekspertów w dziedzinie roślin nie potrafi odpowiedzieć na to, czym dokładnie jest. W dalszej części przyjrzymy się z czego składa się humus, jak powstaje i co może zrobić w ogrodzie.

Humus to w zasadzie zgniły materiał organiczny

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. podstawowe informacje w skrócie
  2. Definicja humus
  3. Jak powstaje humus?
  4. Z czego zrobiony jest hummus?
  5. Znaczenie hummusu
  6. używanie hummusu
  7. Kiedy promować humus?
  8. Często Zadawane Pytania

    9. podstawowe informacje w skrócie

    • Humus to rozkładana materia organiczna
    • Zawartość próchnicy w glebie waha się od 1 do 15%
    • Humus jest bardzo pożywny i zawiera m.in. fosfor, azot i siarkę

    Czym dokładnie jest hummus?

    Zdefiniowanie próchnicy na pierwszy rzut oka nie jest trudne: właściwie opisuje tylko rozłożoną część materii organicznej w ziemi lub tę, która jest w trakcie rozkładu. Jej odpowiednikiem, a właściwie etapem wstępnym, jest detrytus – część nierozłożona. Resztę gleby mineralnej – biomasę – tworzą żywe organizmy.

    Jednak biorąc pod uwagę proces rozkładu materii organicznej, zaczyna się on komplikować. Ponieważ granica między rozłożonym i nierozłożonym materiałem jest płynna. A to głównie dlatego, że proces rozkładu przebiega w kilku etapach i dokładnego „czasu śmierci” materiału nie da się dokładnie określić.

    Podczas rozkładu powstają dwa różne rodzaje próchnicy – pożywna i stała. Te rodzaje próchnicy różnią się trwałością, która jest determinowana zdolnością do degradacji ich składników. Humus odżywczy składa się w połowie z szybko rozkładających się węglowodanów, a w połowie z ligniny. Z drugiej strony, trwały humus – który w zasadzie reprezentuje tylko późniejszy etap rozkładu – może przetrwać tysiące lat jako stabilna substancja organiczna.

    dygresja

    proporcja próchnicy w glebie

    Procent próchnicy jest zwykle w dość niskim zakresie. Przeciętna gleba środkowoeuropejska (tj. gleba od mulistych do piaszczystych lub gliniasto-gliniastych) zawiera tylko od 1 do 15% tego. Wyjątkiem jest gleba torfowa (definiowana jako gleba zawierająca co najmniej 30 centymetrów torfu), w której zawartość próchnicy może wynosić około 80%. Większość próchnicy znajduje się w wierzchniej warstwie gleby.

    Oto przegląd zawartości próchnicy w glebie w Niemczech w celu zilustrowania rzeczywistych wartości średnich. Pochodzi z wyników badań Federalnego Instytutu Nauk o Ziemi i Zasobów Naturalnych w ramach projektu „Zawartość materii organicznej w wierzchniej warstwie gleby Niemiec”. Około 9000 danych dotyczących profilu glebowego z trzech najczęstszych rodzajów użytkowania gruntów w Niemczech – rolnictwa, leśnictwa i użytków zielonych – zostało ocenionych w latach 1985-2005.

    pole uprawne leśnictwo/leśnictwo łąka
    zawartość próchnicy 1 do 4% 2 do 8% 4 do 15%

    Jak powstaje humus?

    Więc próchnica powstaje z materiału organicznego w glebie - co to właściwie jest? Przede wszystkim oczywiście rośliny i części roślin, które już nie żyją, takie jak martwe drewno, opadłe liście czy resztki korzeni. Częścią tego są również spuścizny po zwierzętach, takie jak skóry, włosie lub ekskrementy.

    Podczas rozkładu materiał organiczny przechodzi kilka etapów, w których zachodzą różne reakcje biochemiczne i procesy mechaniczne. Te etapy są następujące:

    1. faza wstępna

    We wstępnej fazie rozkładu reagują ze sobą tylko substancje własne organizmu, np. w postaci utleniania lub hydrolizy. Struktura komórkowa pozostaje nienaruszona, co oznacza, że pozostaje forma zewnętrzna.

    2. Faza początkowa

    W początkowej fazie, poza innymi reakcjami biochemicznymi, zachodzą również mechaniczne wymywania np. aminokwasów i innych kwasów. Uwalniane w tym procesie substancje przyciągają dużą liczbę żywiących się nimi mikroorganizmów.

    3. Faza kruszenia

    Robaki i inne owady rozkładają materiał organiczny

    W fazie rozdrabniania materiał jest – nic dziwnego – mocno rozdrobniony. Mianowicie z tzw. makrofauny, czyli robaków, pająków, owadów i ślimaków. Zjadają części materiału, wydalają go w inny sposób i wprowadzają do gleby.

    4. Faza demontażu i konwersji

    Wreszcie fragmenty są dzielone przez enzymy. Wreszcie powstają również substancje nieorganiczne, takie jak woda lub dwutlenek azotu. W wyniku tego procesu powstaje ostatecznie materiał mineralny i słabo degradowalny, taki jak lignina, który jest głównie rozkładany i przekształcany przez grzyby. Tę tak zwaną mineralizację (tj. quasi-ziemną) określa się również mianem kompleksu glinowo-próchniczego, czyli połączenia fragmentów organicznych i nieorganicznych. Substancje humusowe łączą się przede wszystkim z minerałami ilastymi i zapewniają wartościowe rozdrobnienie próchnicy, co zapewnia jej strukturę gleby oraz właściwości zatrzymywania wody i składników odżywczych.

    Z czego zrobiony jest hummus?

    Ogólnie nie można na to odpowiedzieć. Ponieważ skład materiału organicznego rozkładającego się na próchnicę jest zawsze inny – w zależności od gatunku roślin i zwierząt, których spuścizny łączą się lokalnie. (a także ich wiek!)

    Rodzaj próchnicy mierzy się przede wszystkim stosunkiem azotu do węgla. Azot jest cennym składnikiem stymulującym wzrost. Ponadto humus zawiera również fosfor i siarkę, które są również ważnymi substancjami promującymi wzrost roślin.

    Znaczenie hummusu

    Hummus zawiera wiele cennych składników odżywczych

    Próchnica ma przede wszystkim znaczenie regulujące bilans wodny, budujące strukturę i sprzyjające żyzności gleby. Przede wszystkim zawarte w nim substancje: azot, siarka i fosfor są niezbędne do wzrostu roślin. Ponadto krucha konsystencja próchnicy działa jak gąbczasta struktura, co skutecznie pomaga glebie radzić sobie z niedoborami i nadmiarami wody. Dzięki temu woda glebowa jest dłużej dostępna dla flory i fauny, a powodzie mogą być skutecznie przechwytywane.

    Jego porowata struktura sprawia również, że humus jest skutecznym filtrem zanieczyszczeń, takich jak pozostałości pestycydów.

    Ponadto humus może wiązać CO2 – przez tysiące lat.

    Do czego służy hummus?

    Humus jest zwykle używany do wzbogacania gleby ogrodowej w składniki odżywcze, do przechowywania wody lub zapobiegania wysychaniu i ochrony gleby. Oznacza to przede wszystkim, że ważne organizmy glebowe, zwłaszcza mikrofauna, czują się szczególnie komfortowo pod ochronną warstwą ściółki i pilnie sprzyjają gromadzeniu się próchnicy.

    Promując próchnicę w glebie ogrodowej, należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:

    • nałożyć kompost lub ściółkę (239,00 €) przed zimą, aby chronić przed zimnem i najpierw usunąć warstwę wiosną, aby słońce i ciepło dotarły do ziemi
    • szczególnie ciemny materiał kompostowy sprzyja wiosennemu ociepleniu gleby
    • lepiej jest użyć własnego kompostu do wzbogacania próchnicy, którego surowce możesz kontrolować. Gleba humusowa z kompostowni czy rolnictwa konwencjonalnego jest częściej zanieczyszczona zanieczyszczeniami chemicznymi, żywicami, grzybami i nasionami chwastów. Jeśli kompost, a tym samym swój humus, będziesz wytwarzać konsekwentnie samodzielnie i w ogrodzie bez użycia chemicznych pestycydów, uzyskasz najlepszy „organiczny hummus”.
    • dodatkowe zaszczepienie wiosną nawozem roślinnym azotowym (zwłaszcza z pokrzywy) sprawia, że aplikacja ściółki jest jeszcze skuteczniejsza. Przede wszystkim daje roślinom początkowy zryw wzrostu, gdy zostaną zasiane
    • Zastosuj wystarczająco grubą warstwę ściółki, aby zapobiec inwazji chwastów na obszar.

    Ściółka chroni przed chwastami i odwodnieniem

    Oprócz składników odżywczych i trwałej próchnicy istnieje wiele innych różnic w kosmosie próchniczym. Rozróżnia się przede wszystkim skład materiałów wyjściowych i wynikające z tego efekty. Różne szczątki roślin i zwierząt zawierają różne substancje, które odpowiednio wpływają na glebę.

    Jeśli chcesz sam zrobić humus, najlepszym sposobem na to jest kompostowanie ogrodnicze i włączenie gleby kompostowej do gleby, gdzie próchnica może się rozwijać z pomocą lokalnej fauny glebowej i minerałów. Nawet proste mulczowanie tworzy odżywczą warstwę próchnicy na wierzchniej warstwie gleby. W zależności od materiałów wyjściowych, z których składa się kompost, powstaje inny rodzaj próchnicy. Liście są jednym z najważniejszych materiałów mulczowych, ponieważ w przyrodzie przyczyniają się również znacząco do powstawania próchnicy. Zasadniczo można w związku z tym stwierdzić, co następuje:

    • Liście drzew owocowych lub buków oraz skoszone trawniki i inne materiały azotowe (np. obornik): dla roślin, które potrzebują składników odżywczych, zwłaszcza warzyw
    • Liście dębu wraz z korą i sadzonkami: do ściółkowania pod roślinami kwasolubnymi, takimi jak rododendrony czy krzewy jagodowe
    • Liście orzecha włoskiego, jaworu lub kasztanowca: zawierają dużo garbników i trudno się rozkładają, dlatego nie nadają się do mulczowania lub produkcji próchnicy

    W przypadku trawnika mulczowanie własnymi ścinkami trawnika jest dobrym sposobem na wygenerowanie naturalnego próchnicy na miejscu. Badania wykazały, że trawniki, które są regularnie koszone kosiarką do mulczowania, tworzą bardziej wytrzymałą darń i są bardziej odporne na konkurencyjne rośliny i choroby traw.

    porady

    Jeśli chcesz mulczować w celu nagromadzenia próchnicy, warto dobrze rozdrobnić materiał mulczujący przed rozrzuceniem - na przykład rozdrabniaczem lub bezpośrednio na trawnik kosiarką mulczującą. W ten sposób promujesz etapy rozkładu oraz pracę mikroorganizmów i enzymów. Twoja gleba ogrodowa szybciej skorzysta z odżywczego, strukturalnego i regulującego gospodarkę wodną efektu powstałej próchnicy.

    Kiedy promocja humusu ma sens?

    Zawsze ma sens promowanie zawartości próchnicy w glebie ogrodowej. Przede wszystkim oczywiście, jeśli uprawiasz ogród warzywny, z którego mają spaść duże plony. Nie bez powodu kompost, który produkujesz i rozprowadzasz, aby promować humifikację gleby ogrodowej, jest również nazywany „czarnym złotem ogrodnika”. Ogólnie zawartość próchnicy poniżej 4% jest uważana za niską - znacznie przewrócone i wypłukane gleby orne są zwykle znacznie niższe. Twoja gleba ogrodowa powinna mieć zawartość próchnicy powyżej 4%, w zależności od tego, jak wysoka lub niska jest jej gęstość.

    Jeśli nie masz pewności, jak bardzo gleba ogrodowa wymaga stałego zwiększania żyzności, możesz dokładnie przetestować glebę pod kątem zawartości próchnicy. Wymaga to jednak pewnej ilości sprzętu, jak pokazano na poniższym filmie:

    youtube

    Często Zadawane Pytania

    Jaka jest różnica między humusem a kompostem?

    Zróżnicowanie tkwi właściwie tylko w bodźcach do jego powstania: w przypadku humusu jest inicjowane przez naturę, w przypadku kompostu przez człowieka. Człowiek umieszcza swoją pryzmę kompostu oddzielnie od naturalnej gleby (np. w kompostowniku lub na prostej akumulacji) specjalnie po to, aby poprawić glebę ogrodową i liczy na pomoc mikroorganizmów. Natomiast humus jest czystym dziełem natury i naturalnie tworzy związki z minerałami i lokalnymi mikroorganizmami. Kiedy kompost zostanie wprowadzony do gleby ogrodowej, stopniowo zamienia się on w prawdziwą próchnicę.

    Jak samemu zrobić humus

    Zasadniczo odpowiedź na to już została udzielona w poprzednim pytaniu: Właściwa próchnica powstaje tylko w wyniku naturalnego rozkładu przez lokalne minerały i mikroorganizmy w glebie. Humus można „wytworzyć” samemu, powierzając to zadanie naturalnej glebie. Jeśli masz już kompost, który już się rozłożył i przerobisz go na glebę, dostaniesz prawdziwą próchnicę tam, gdzie chcesz: na rabatach warzywnych i kwiatowych lub na trawniku.

    Skąd brać humusową ziemię ogrodową w większych ilościach?

    Duże ilości kompostu do ogrodu można wyprodukować w firmach zajmujących się gospodarką odpadami lub odseparować rośliny humusowe i glebowe. Cenne, zasobne w składniki pokarmowe i budujące strukturę gleby z reguły sprzedaje się jako ziemie kompostowe, a nie jako gleby próchniczne, bo ściśle mówiąc o próchnicy można mówić tylko wtedy, gdy pozostaje ona długo w glebie naturalnej i dalej się rozkłada. lokalnie. Kompost można zwykle zbierać w humusach i glebach za cenę od 5 do 10 euro za metr sześcienny (nie wagowo). W przypadku indywidualnej dostawy często należna jest przyzwoita opłata za transport.

    Gdzie jest tania ziemia humusowa?

    Duże sklepy żelazne, takie jak Obi czy Hornbach, oferują ziemię kompostową z zawartością humusu w bardzo przystępnych cenach. Ale nie daj się skusić niską ceną. Bo i często w ofercie jest humus przemysłowy z kompostowni, który nie jest w niewielkim stopniu zanieczyszczony pozostałościami chemicznych pestycydów, nasion chwastów, zarodników grzybów a nawet plastiku i niewielkich ilości metali ciężkich, które pochodzą z niewłaściwie zaopatrzonych pojemników ekologicznych. Możesz otrzymać humus całkowicie za darmo, a przy starannej gospodarce odpadami ogrodowymi również wolny od zanieczyszczeń poprzez samodzielne kompostowanie - ceną jest tu tylko cierpliwość.

    Jak rozpoznajesz dobry hummus?

    Aby odróżnić dobry hummus od mniej dobrego hummusu, możesz po prostu wykonać testy sensoryczne. Zaufaj swojemu nosowi, dłoniom i oczom. Cenny humus jest zrównoważony, kruchy i równomiernie wilgotny, pachnie przyjemnie drzewno i grzybowo oraz ma wyraźny, ciemny kolor. Tani humus „przemysłowy” w opakowaniach z tworzyw sztucznych ze sklepów ze sprzętem często ma wysoką zawartość wody, a nawet zbyt wysoką zawartość składników odżywczych. Oczywiście przy dużej zawartości wody można zarobić więcej, zwłaszcza że opakowania kompostowe są sprzedawane na wagę.

    Czy hummus nadaje się do uprawy?

    Zdecydowanie. Humus jest ważnym składnikiem ziemi doniczkowej, ponieważ ma cudownie kruchą, przewiewną strukturę i może magazynować dużo wody, co jest idealne do rozwoju młodych korzeni. Ziemię doniczkową można łatwo wyprodukować samodzielnie, mieszając dobrze dojrzały kompost, czyli próchnicę na wstępnym etapie, z piaskiem.

Kategoria:

Wskazówki dotyczące pielęgnacji