Tillandsia (bot. Tillandsia) - czasami nazywane też bromeliadami - to tak zwane rośliny powietrzne, które można uprawiać bez doniczki lub podłoża. Jednak wbrew powszechnemu przekonaniu fascynujące, często dziwacznie rosnące i wspaniale kwitnące rośliny z dużej rodziny bromeliad (Bromeliaceae) nie żyją powietrzem i miłością: aby ich uprawa odniosła sukces, muszą być precyzyjnie dostosowane do ich warunków.

Tillandsie to egzotycznie wyglądające rośliny ozdobne

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. gatunek

    2. pochodzenie i dystrybucja

    Tillandsia (Tillandsia), z około 500 różnymi członkami, jest bardzo bogatym gatunkowo rodzajem z rodziny bromeliad (Bromeliaceae), która z kolei należy do rodziny ananasów. Większość roślin epifitycznych pochodzi z całego kontynentu południowoamerykańskiego. Przystosowały się do najróżniejszych siedlisk tropików i subtropików i czują się jak w domu zarówno w lesie deszczowym, jak i na wysokich stepach (nawet na wysokości ponad 4000 metrów!), a nawet w najsuchszym regionie ziemi, pustyni Atakama na chilijskim wybrzeże Znajdź.

    posługiwać się

    Tillandsie stają się coraz bardziej popularne jako rośliny ozdobne do domu lub do terrariów. Tutaj są trzymane same, z innymi roślinami i/lub razem ze zwierzętami. Zaletą terrarium jest możliwość sztucznego dostosowania warunków życia do potrzeb mieszkańców. Światło, wilgotność i tym podobne są trudne do regulowania w mieszkaniu. Zimą jest po prostu za sucho dla wielu gatunków krzewów, ponieważ ciepłe powietrze z ogrzewania wysusza okolicę. Regularnie - i oczywiście konieczne! - Z drugiej strony wentylacja przynosi przeziębienie, które w krótkim czasie zabiło niejednego orszaka.

    Jeśli jednak chcesz wyhodować niezwykłe rośliny w swoim domu, zdecydowanie powinieneś użyć roślin hodowlanych i dokładnie sprawdzić ich pochodzenie: Ze względu na rosnące w ostatnich latach zapotrzebowanie, niezliczone okazy zostały wyłowione ze środowiska naturalnego pomimo zakazów prawnych w krajach pochodzenia, tak że wiele stad jest obecnie zagrożonych lub nawet zniknęło.

    wzrost i rozmiar

    Większość gatunków tillandsia rośnie epifitycznie, tj. siedząc na drzewach i innych roślinach (np. kaktusach) oraz na powierzchniach nieożywionych, takich jak skały. Tworzą tylko korzenie adhezyjne, ale bez drobnych korzeni. Z tego powodu pobieranie wody i składników pokarmowych odbywa się wyłącznie poprzez opady atmosferyczne iz powietrza, przynajmniej w przypadku tzw. Gatunki te mają na liściach srebrzyste łuski ssące, których używają do filtrowania wilgoci i pokarmu z powietrza. Z kolei inne gatunki przebudowują swoje liście w taki sposób, że tworzą lejki zbiorcze i zbierają napływającą wodę. Nieliczne krzewinki - tzw. zielone krzewy - korzenie w ziemi.

    Istnieją również duże różnice między gatunkami pod względem wielkości i form wzrostu. Asortyment rozciąga się od maleńkich krzewów rosnących jak porosty po duże okazy z imponującymi rozetami liści.

    Kwiat, kolory i czas kwitnienia

    W zależności od gatunku, kwitnie od lutego do października, chociaż do pierwszego kwitnienia może minąć kilka lat. Rośliny kwitną dopiero po osiągnięciu określonego wieku i wielkości. Nawiasem mówiąc, przyciągający wzrok, długotrwały blask koloru to tylko przylistki. Bezpośrednio na nich formuje się rzeczywisty, raczej niepozorny kwiat. Kształty i kolory przylistków są bardzo zróżnicowane, przeważają intensywne, jaskrawe kolory, takie jak czerwień, fiolet, róż, magenta lub pomarańcz. Z drugiej strony kształt przypomina w wielu przypadkach pochodnię lub płomień, z kolorowymi wypustkami wystającymi daleko poza same liście.

    Nawiasem mówiąc, tillandsia, takie jak Sempervivum (rojówki) kwitną tylko raz w życiu, po czym roślina umiera. Wcześniej jednak tworzą Kindel, dzięki któremu różne gatunki rozmnażają się i z czasem tworzą prawdziwe poduszki. Nie dotyczy to jednak wszystkich odmian uprawnych: niektóre rzadko tworzą odrosty, a zamiast tego rozmnażają się prawie wyłącznie przez nasiona.

    pozostawia

    Wąskie liście Tillandsii tworzą u wielu gatunków rozetę, rzadko są rozgałęzione i/lub ułożone spiralnie. Większość z nich to rośliny zielne o przeważnie sprasowanych łodygach. Z kolei nieliczne gatunki bez ściśniętej osi pędów wykształcają dłuższe łodygi z naprzemiennie ułożonymi liśćmi.

    owoc

    Po zapłodnieniu krzewinki tworzą owoce torebkowe, które są wyposażone w „spadochrony”, takie jak mniszek lekarski, do dalszego rozprowadzania. Jednak rośliny w kulturze salonowej lub terrarium rzadko tworzą nasiona, ponieważ brakuje owadów zapylających.

    Trujący

    Tillandsie są niezmiennie uważane za nietoksyczne, co dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt. Z tego powodu są często używane w terrariach dla brodatych smoków i innych egzotycznych zwierząt domowych. W przypadku niektórych gatunków nadal wymagana jest ostrożność, ponieważ liście mogą być spiczaste i ostre, więc nie można wykluczyć obrażeń, jeśli są obsługiwane nieostrożnie.

    Rośliny nie są jadalne.

    Lokalizacja

    Zasadniczo tillandsias potrzebują miejsca, które jest tak jasne, jak to możliwe, ale w wielu przypadkach nie bezpośrednio w pełnym słońcu. Rośliny często najlepiej trzymać przy oknie. Jednak optymalne miejsce zależy w dużej mierze od potrzeb poszczególnych gatunków.

    Szare tillandsias są tak jasne i słoneczne, jak to tylko możliwe. Niektóre gatunki, przyzwyczajone do niższych temperatur nocnych w swoim naturalnym środowisku, potrafią również spędzać letnie miesiące na świeżym powietrzu. Idealnie nadaje się do tego częściowo zacienione i przewiewne miejsce, na przykład pod baldachimem drzewa w domu, na kratce lub na ścianie. Z drugiej strony, zielone krzewy preferują miejsca jasne, ciepłe i bardzo wilgotne, choć nie muszą znajdować się tuż przy oknie. Ale bądź ostrożny: w przypadku tych gatunków temperatura nigdy nie powinna spaść poniżej 15 °C, podczas gdy szare rośliny uprawiane są zimą w temperaturze od 10 do maksymalnie 15 °C.

    podłoże i prezentacja

    Tillandsie epifityczne nie są uprawiane w podłożu. Zamiast tego przymocuj je do przedmiotu, w którym rośliny z czasem ukorzenią się. Mogą to być kawałki drewna lub kory, (małe wapno!) kamienie naturalne lub sztuczne, muszle lub po prostu zwykły drut.

    Ponieważ rośliny potrzebują trochę czasu na ukorzenienie, najpierw są sklejane lub wiązane. Do tego możesz użyć na przykład dostępnego w handlu kleju silikonowego ze sklepu z narzędziami lub prostego superglue. Upewnij się, że używany klej nie zawiera acetonu. W takim przypadku w szafce należy pozostawić tylko pistolet do gorącego kleju, ponieważ wytworzone ciepło uszkodzi roślinę. Zamiast sklejania, tilandje można również związać cienkimi paskami normalnych, elastycznych rajstop nylonowych. Użyj do tego pończoch w kolorze skóry, ponieważ są one prawie niewidoczne. Gdy roślina lub układ roślin są mocno ukorzenione, rajstopy można zdjąć.

    Z drugiej strony, glebę zakorzenioną w ziemi najlepiej sadzić w glebie orchidei lub w wytworzonej przez siebie mieszance kory, mchu torfowego i gruboziarnistego piasku.

    wlać

    Ponieważ epifityczne tillandsias wchłaniają wodę głównie przez liście, nie ma potrzeby podlewania tych okazów - które i tak są uprawiane bez podłoża. Zamiast tego kilka razy w tygodniu spryskuj rośliny ubogim w wapno m.in. H. miękka woda. Jeśli to możliwe, używaj wody deszczowej lub bardzo zwietrzałej lub przegotowanej i schłodzonej wody z kranu. Odpowiednia jest również woda mineralna o małej zawartości kwasu węglowego i małej zawartości wapna. Alternatywnie, w miesiącach letnich, rośliny można zanurzać raz w tygodniu w wannie z wodą pozbawioną wapna, ale trzeba uważać: jeśli liście szarej odmiany wejdą w kontakt z wodą, stają się zielone.

    Ponieważ krzewy zielone potrzebują dużej wilgotności, należy codziennie spryskiwać te gatunki. Jeśli natomiast jest to kultura glebowa – bez względu na rodzaj – podłoże w żadnym wypadku nie może wysychać. Zalej roślinę ciepłą wodą o niskiej zawartości wapna, gdy tylko gleba wyraźnie wyschnie.

    Zaleca się ostrożność w przypadku uprawy pustynnej, takiej jak Tillandsia capitata. Te zwykle nie potrzebują tak dużo wody, ale wystarczają im około jednej lub dwóch dawek miesięcznie. Nie można tu jednak sformułować ogólnych stwierdzeń, ponieważ rośliny, jak wszystkie żywe istoty, są bardzo indywidualne. Jeśli przyjrzysz się uważnie swoim roślinom, będziesz w stanie łatwiej oszacować rzeczywiste zapotrzebowanie na wodę.

    Użyźniać

    W gatunkach epifitycznych składniki odżywcze są również wchłaniane przez liście. Użyj specjalnego nawozu bromeliadowego, który dodajesz do oprysku lub wody do nawadniania i po prostu spryskujesz roślinę. Całą roślinę należy zawsze spryskać, aby wszystkie części rośliny były równomiernie zaopatrywane. Ponieważ tillandsia ma niewielkie zapotrzebowanie na składniki odżywcze, wystarczy nawożenie co dwa tygodnie między kwietniem a wrześniem, a nawet co cztery do sześciu tygodni między październikiem a marcem.

    Uciąć

    Tillandsię trzeba (i nie należy!) przycinać. Martwe lub wyblakłe części roślin można po pewnym czasie łatwo oderwać.

    zwielokrotniać

    Rozmnażanie jest bardzo łatwe przez odgałęzienia, które sama roślina tworzy i są nazywane „Kindel”. Jeśli to możliwe, nie odcinaj ich również od rośliny matecznej, ale oddzielaj je, ostrożnie zrywając lub łamiąc. Następnie posadź lub przymocuj je do nowego podłoża lub umieść je w podłożu piaszczystym. Po uformowaniu się dzieci roślina mateczna zwykle umiera.

    Jedynie gatunek Tillandsia usneoides nie tworzy podpałek. Aby je rozmnożyć, odetnij ostrym i czystym nożem zdrowe pędy o długości około 10 do 15 centymetrów. Następnie przywiąż je do korka lub drewna i codziennie spryskuj wodą.

    Z drugiej strony rozmnażanie przez nasiona jest znacznie trudniejsze, zwłaszcza że co najmniej dwa osobniki tego samego gatunku muszą zakwitnąć w tym samym czasie, aby pomyślnie zapylić. Ponieważ krzewinki rzadko kwitną, prawdopodobnie będziesz musiał czekać wiele lat na same zebrane nasiona. Zwłaszcza, że kolejne dojrzewanie i kiełkowanie owoców trwa kilka miesięcy.

    hibernować

    Jeśli przez cały rok utrzymujesz uprawę w pomieszczeniach zamkniętych, w miesiącach zimowych w zasadzie nie musisz podejmować żadnych specjalnych środków ostrożności. Tylko zapotrzebowanie na wodę może wzrosnąć, ponieważ powietrze grzewcze znacznie zmniejsza wilgotność. Ponadto odstępy między nawozami są wydłużone do czterech do sześciu tygodni.

    Tillandsie, które przetrwały lato na balkonie, należy odłożyć najpóźniej do września - wcześniej przy chłodniejszej pogodzie - i zimować w jasnym i przewiewnym miejscu. Jednak temperatury nie powinny spaść poniżej 15 °C. W tym przypadku nie ma nawożenia, sens ma jedynie regularne opryskiwanie.

    Choroby

    Chociaż wiele gatunków krzewów roślinnych wymaga dużej wilgotności, nie należy z tym przesadzać: wilgoć nieuchronnie prowadzi do gnicia, a wtedy rośliny nie można już uratować.

    szkodniki

    Porażenie mszycami występuje rzadko, chociaż zwierzęta można łatwo usunąć, zmywając liście.

    Tillandsie nie kwitną, co robić?

    Jeśli twoja tillandsia nie kwitnie, prawdopodobnie nie jest jeszcze „gotowa do kwitnienia”. Czasami może minąć wiele lat, zanim te interesujące rośliny rozwiną swoje często dziwaczne kwiaty. Na forach czasami zaleca się stymulowanie roślin do kwitnienia za pomocą jabłka. Dojrzałe jabłka wydzielają etylen, który jest gazem dojrzewającym. Jednak ta metoda działa tylko wtedy, gdy dana Tillandsia jest na to gotowa.

    porady

    Szczególnie ładnie prezentują się Tillandsie trzymane w szklanych kulach. Ta forma kultury ma również niezrównaną zaletę, że można w niej stworzyć optymalne warunki wzrostu.

    gatunek

    Szczególnie popularne są następujące gatunki tillandsia:

    • Tillandsia cyanea: „Blue Tillandsia”, forma rozetowa do uprawy gleby z liśćmi o długości do 45 centymetrów, niebiesko-fioletowymi kwiatami i różowymi przylistkami
    • Tillandsia lindenii: podobna do Tillandsia cyanea, ale z łodygą o wysokości do 30 centymetrów i ciemnoniebieskimi kwiatami
    • Tillandsia usneoides: znana również jako „drzewo broda” lub „hiszpański mech”, tworzy długie nitkowate, szare pędy z łuskowatymi liśćmi
    • Tillandsia aeranthos: srebrzyste liście i duże, czerwono-fioletowe kwiaty
    • Tillandsia fuchsii: długie, czerwone przylistki na kwiatach rurkowatych
    • Tillandsia flabellata: do 25 cm wysokości, czerwone kwiaty rurkowate od lutego do marca
    • Tillandsia albertiana: małe, łodygotwórcze, dość jasnoczerwone kwiaty
    • Tillandsia morreniana: również Catopsis morreniana, bardzo mała, delikatna bromeliada z lasów deszczowych, rzadka
    • Tillandsia bulbosa: bulwiasta łodyga z długimi, wąskimi liśćmi
    • Tillandsia floribunda: bardzo obficie i energicznie z fioletowymi kwiatami, idealna dla początkujących
    • Tillandsia punctulata: charakterystyczny kształt rozety z pięknymi, białymi kwiatami w kropki

    Oprócz wymienionych tutaj typów istnieje wiele innych w handlu specjalistycznym, z których niektóre są zalecane tylko dla specjalistów. Niektóre rodzaje bromeliad wymagają bardzo specjalnych warunków życia, które można osiągnąć tylko przy dużym wysiłku i szczegółowej znajomości tych roślin. Jeśli szukając odpowiedniej odmiany, natkniesz się na nazwę botaniczną „Catopsis”, to często są to gatunki o specjalnych potrzebach. Podobnie jak trzmiele, katopsis są bromeliadami, ale mają znacznie mniejsze kwiaty i inne różnice (np. w budowie działek kielicha). Jednak gatunki są blisko spokrewnione i czasami te dwa terminy są używane jako synonimy w sklepach z roślinami.

    Kontynuuj czytanie

Kategoria:

Ogród warzywny