Od czasu do czasu drzewo migdałowe zachwyca całe pokolenia. Ale to nie wszystko, bo już od około 8 roku życia prezentuje się duży i wspaniały.
Rodzina Prunus
Drzewo migdałowe należy do rodzaju Prunus. W ich obrębie zadomowił się w podrodzaju migdałowatym. Linneusz po raz pierwszy opublikował swoje oficjalne imię naukowe w 1753 roku.
Generalnie rozróżnia się migdały słodkie i gorzkie. Wreszcie nazwa rodzajowa Amygdalus odnosi się do obecności trującego kwasu cyjanowodorowego w owocu migdałowca. Jednak szkodliwa ilość znajduje się tylko w surowych gorzkich migdałach.
Mały krzew robi dużą różnicę
Pierwotnie migdał był uprawiany głównie w południowych strefach klimatycznych. Tam osiąga okazałe rozmiary dochodzące do 10 metrów. Przy odpowiedniej pielęgnacji można spodziewać się plonów równie obfitych, jak i strawnych.
Tradycyjnie używano do tego długich żelaznych prętów. Z ich pomocą robotnicy żniwni strząsali orzechowe owoce. Z biegiem czasu hodowcy migdałów również korzystają z postępu technologicznego. Coraz częściej jednak prowadzi to do gnicia dużych plantacji migdałowców w krajach południowych.
Niemniej jednak kwiat migdałów jest obchodzony corocznie w tym kraju z wielkimi uroczystościami i kulinarnymi przysmakami.
Mały profil na drzewie migdałowym
Zakład:
- drzewo lub krzew liściasty
- Wysokość wzrostu: od 2 do 9 metrów
- młode gałązki: naga kora
- Gałązki z poprzedniego roku: szare do brązowawego
- wyprostowane, bardzo krótkie gałęzie
Pozostawia:
- Długość: około 9 centymetrów
- Szerokość: około 2 centymetry
- poprzednie gałęzie: alternatywny
- koncentracja w klastrach
- Podział na ogonki liściowe i blaszki liściowe
porady i wskazówki
Na naszych szerokościach geograficznych najbardziej bujnie rozwija się wytrzymały Durkheim pęknięty migdał. Odmiany południowe mogą być również stopniowo dostosowywane do klimatu północnego. Jednak w pierwszych latach nie zimują na dworze.