Wyobraź sobie wrzosowisko w całej okazałości. Pierwszą rzeczą, o której prawdopodobnie myślisz, jest wrzos pospolity. Krzew karłowaty jest typowy dla tego typu krajobrazu i tworzy kolorowe akcenty w Twoim ogrodzie. Istnieje wiele odmian, które zachwycają różnorodnością kolorów.

Wrzos jest szeroko rozpowszechniony w niemieckich lasach

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. pochodzenie
  2. wzrost
  3. pozostawia
  4. kwitnąć
  5. posługiwać się
  6. bonsai
  7. Jadalny
  8. Która lokalizacja jest odpowiednia?
  9. Jakiej gleby potrzebuje roślina?
  10. Rozmnażanie wrzosu pospolitego
  11. siew
  12. sadzonki
  13. Wrzos w doniczce
  14. Wrzos wodny
  15. Prawidłowo nawozić wrzos
  16. Prawidłowo pokrój wrzos
  17. Jak prawidłowo sadzić?
  18. wytrzymały
  19. szkodniki
  20. grzyb
  21. Wrzos nie kwitnie
  22. sortuje
  23. pochodzenie

    Calluna vulgaris jest znana jako wrzos pospolity lub wrzos letni. Jest to jedyny gatunek w rodzaju Calluna i należy do rodziny wrzosowatych. Ich naturalnym domem jest Europa Środkowa i Północna, a jej dystrybucja koncentruje się na regionach ukształtowanych przez epokę lodowcową. Na zachodzie ich obszar rozciąga się na zachodnią Syberię.

    Wrzos pospolity jest uważany za wskaźnik zakwaszenia, ponieważ występuje głównie na wrzosowiskach i wrzosowiskach. Innymi siedliskami zamieszkiwanymi przez krzew są wydmy i nieliczne lasy. Występuje na nizinach i pokonuje wysokości do 2700 metrów. Calluna vulgaris pojawiła się w ogrodach 150 lat temu, gdzie od tego czasu ozdabia różne kompozycje roślinne.

    wzrost

    Calluna vulgaris to karłowaty, drzewiasty krzew, który jest wiecznie zielony i stosunkowo wolno rośnie. W rezultacie roślina może osiągnąć wiek 40 lat. Wrzos rośnie od 30 do 100 centymetrów i tworzy zwarty i mocno wyprostowany wygląd. Jako głęboki korzeń rozwija siatkę korzeniową, która sięga daleko w podłoże. Żyją w symbiozie z grzybami korzeniowymi, które dostarczają im dodatkowych składników odżywczych.

    pozostawia

    W przeciwieństwie do innych roślin wrzosowatych, wrzos ma łuskowate liście, których blaszka liściowa leży blisko gałęzi. Liście są skórzaste i zwinięte. Siedzą naprzeciwko na osi pędu i mają tylko kilka milimetrów długości. W zależności od odmiany kolor liści waha się od błyszczącego ciemnozielonego przez żółty do srebrno-szarego.

    kwitnąć

    Od późnego lata Calluna vulgaris rozwija bujne kwiaty, które utrzymują się aż do jesieni. Niektóre odmiany zaczynają kwitnąć w sierpniu, a późne kwitnienie kwitnie w listopadzie. Wrzosy miotłowe kwitną po raz pierwszy od czwartego roku życia. Kwiaty są zebrane w racemose kwiatostan. Stoją kiwając się na łodydze i są zbudowane w czwórki. Płatki i działki mają taki sam kolor i różnią się jedynie długością. Nad niepozorną koroną górują działki.

    Spektrum kolorów dzikiej formy waha się od bieli, różu i fioletu. Formy uprawne błyszczą w kolorze żółtym, bordowym, fioletowym lub niebieskim. Wrzosy pączkowe to specjalna forma, w której pąki nie otwierają się. Zachwycają różnymi kolorami pąków nawet przez dwa miesiące, ale nie mogą być rozmnażane przez nasiona. Odmiany kwitnące są bardziej kolorowe. Ich kwitnienie trwa od czterech do pięciu tygodni.

    posługiwać się

    Wrzosy na miotle są niezwykle wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne, co czyni je popularnymi roślinami doniczkowymi. Nowe odmiany zachwycają intensywnymi kolorami. Z tych okazów można tworzyć kolorowe ogrody doniczkowe. Calluna vulgaris jest idealna do ogrodu wrzosowego. Współgra z innymi roślinami wrzosowatymi, jak np. rododendrony.

    Upewnij się, że partnerzy roślin nie rosną zbyt wysoko. Wrzos jest bardzo lekki i ginie w sąsiedztwie gęsto rosnących i wysokich roślin towarzyszących. Można posadzić jałowiec, miotłę lub rozmaryn wrzosowy jako krzewy, które rzucają mało cienia. Wrzos miotły rośnie w towarzystwie bażyny lub żurawiny. Karłowate formy drzew iglastych, takie jak sosna lub świerk, nadają się również jako partnerzy roślin.

    Oprócz funkcji estetycznych kochający słońce krzewinek pełni również ważną rolę jako dostawca żywności. Słodki nektar stanowi pokarm dla dzikich pszczół i trzmieli. Wrzosy miotłowe to popularne rośliny na pastwiskach pszczelich i są często wykorzystywane do pozyskiwania cennego miodu wrzosowego. Kwitnące wrzosy i wrzosy są często sadzone jako ozdoby grobowe.

    bonsai

    Pomimo krzaczastego pokroju Calluna vulgaris może być uprawiana jako bonsai. Ze względu na powolny wzrost, potrzeba dużo czasu, aby rozwinąć się w kształt przypominający drzewo z głównym pniem. Rośliny, które wykształciły już głęboki system korzeniowy, nie nadają się do uprawy bonsai. Ponieważ korzenie muszą być mocno przycięte, okazy te nie przetrwają przesadzania. Gruba warstwa ściółki o odpowiednio wysokiej wilgotności gleby sprzyja płytkiemu systemowi korzeniowemu.

    Wskazówki dotyczące uprawy Bonsai:

    • Mieszanka podłoża torfu, akadamy i lawy w proporcji 30:10:60
    • Regularnie przycinaj kolce kwiatowe, ponieważ dorastają do 30 centymetrów
    • rozwijać się na tacach w słonecznych miejscach na zewnątrz

    Jadalny

    Wrzos pospolity był już w XIX wieku wykorzystywany jako roślina lecznicza. Kwiaty i pędy są do dziś używane jako podstawa do produkcji nalewek i herbat. Ciemny miód wrzosowy osładza nie tylko herbatę, ale także przyprawowe pieczywo. Nie ma niebezpieczeństwa dla dzieci i zwierząt.

    Która lokalizacja jest odpowiednia?

    Wrzosowiska letnie rozwijają się w miejscach nasłonecznionych lub jasnych. Krzewy tolerują warunki półcieniste, jeśli podłoże odpowiada ich potrzebom. W rabatach bagiennych i ogrodach wrzosowiskowych wrzosowice śniące znajdują optymalne warunki.

    Jakiej gleby potrzebuje roślina?

    Podłoże powinno zapewniać wysoką przepuszczalność i nie być zbyt wilgotne. Wilgotne gleby nie stanowią problemu dla roślin. Idealna jest piaszczysta, bogata w próchnicę gleba. Wrzos miotły rośnie na glebach kwaśnych. pH nie powinno przekraczać 6,5. Ziemia rododendronowa zapewnia krzewinkom optymalne warunki wzrostu.

    Jeśli gleba jest kredowa, można ją zmieszać z liśćmi dębu lub ściółką z sosny, aby obniżyć pH. Gleby czysto gliniaste należy mieszać z piaskiem lub próchnicą. Jeśli tymczasowo uprawiasz swój wrzos w wiadrze, możesz użyć dostępnej w handlu ziemi doniczkowej.

    Rozmnażanie wrzosu pospolitego

    Calluna vulgaris może być rozmnażana przez obciążniki. Tą metodą zginasz boczne gałęzie silnej rośliny do ziemi i nacinasz pęd w poprzek w najniższym punkcie. Koniec gałęzi bocznej można umocować w ziemi za pomocą długiej spinki do włosów lub kamieni, dzięki czemu wierzchołek pędu powinien wystawać z ziemi. Gdy tylko obciążnik ponownie wykiełkuje u góry, rozwinął korzenie. Oddziel gałąź boczną od rośliny matecznej.

    siew

    Rozmnażanie przez nasiona jest możliwe. Musisz uzbroić się w cierpliwość, dopóki nie zbierzesz dojrzałych owoców z wrzosu. Pierwsze kwitnienie krzewinek trwa kilka lat.

    sadzonki

    Wrzosy miotłowe mogą być rozmnażane przez tzw. Risslinge. Tego typu sadzonki nie są odcinane, lecz odrywane od pnia w dół jednym szybkim ruchem. To odrywa kawałek kory, która później służy jako stymulator wzrostu na dziesięciocentymetrowym pędzie bocznym.

    Wypełnij donicę mieszanką piasku i rododendronów lub ziemi bagiennej i wbij skwarki w podłoże. Zwilż glebę i przykryj donicę szklanym słoikiem lub przezroczystą plastikową torbą. Dzięki temu wilgotność pozostaje na stałym poziomie. W ciągu następnych trzech tygodni skwarki zakorzenią się i można je wypłukać.

    Wrzos w doniczce

    Wrzosy miotłowe to doskonałe rośliny doniczkowe, które jesienią zapewniają nastrojowe chwile. Nadają się do sadzenia w skrzynkach balkonowych, glinianych doniczkach (109,00 €) lub plecionych koszach. Podczas projektowania możesz uwolnić swoją kreatywność. Rośliny wrzosowe można sadzić pojedynczo lub w grupach w różnych odmianach kolorystycznych. Doskonale współgrają z goryczką, rozchodnikiem, bluszczem czy fiołkami rogatymi. Trawy zapewniają atrakcyjne akcenty.

    Powinieneś zwrócić na to uwagę:

    • Użyj pojemnika z odpływem wody, aby zapobiec zalaniu wodą
    • używaj wystarczająco dużych doniczek, aby korzenie mogły się rozprzestrzenić
    • stosować konwencjonalną glebę doniczkową o wysokiej stabilności strukturalnej

    Wrzos wodny

    Calluna vulgaris to mało wymagająca roślina, którą należy regularnie podlewać w pierwszym roku po posadzeniu. Po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby konieczne jest podlewanie. Na glebach piaszczystych należy podlewać częściej niż na podłożach mniej przepuszczalnych. Dostosuj jednostki nawadniające w oparciu o opady i temperaturę. Podlewaj częściej w okresach ciepłych i suchych niż w okresach chłodnych, deszczowych.

    Ugruntowane rośliny należy rzadziej podlewać. Cieszą się z dodatkowego zaopatrzenia w wodę w długotrwałych okresach suszy. Rośliny podlewamy także zimą w dni bezmrozowe, gdyż wiecznie zielone krzewy nie zatrzymują metabolizmu. Rośliny doniczkowe wymagają nieco więcej opieki. Lubią regularne podlewanie.

    Prawidłowo nawozić wrzos

    Jeśli posadziłeś wrzos w glebie rododendronów, nie musisz nawozić krzewu karłowatego aż do przyszłego roku. Użyj nawozu dla rododendronów, ponieważ ma on działanie kwaśne i dostarcza roślinom wszystkich potrzebnych im składników odżywczych i pierwiastków śladowych.

    Nie nawozić dobrze ukorzenionych okazów częściej niż dwa razy w roku. Nadmierna podaż składników odżywczych uszkadza rośliny i czyni je bardziej podatnymi na choroby grzybowe. Wrzosy są nawożone po raz pierwszy od drugiego roku między kwietniem a majem. Dalsza dostawa składników odżywczych następuje między lipcem a sierpniem. Gleba powinna być dostatecznie wilgotna i nie może wysychać przez kolejne 14 dni.

    Prawidłowo pokrój wrzos

    Wiosną usuń zwiędłe kwiatostany z zeszłego roku. Środek ten stymuluje wzrost krzewinek, dzięki czemu w nadchodzącej fazie kwitnienia rozwijają liczne świeże kwiaty. Dzięki przycinaniu zapobiegasz łysieniu dolnych partii ciała. Uważaj, aby nie przeciąć starego drewna. Wrzosy miotły następnie słabo kiełkują.

    Jak prawidłowo sadzić?

    Jeśli wrzos trzeba przesadzić z powodu braku miejsca lub światła, należy zwrócić uwagę na pogodę. Na ten środek wybierz chłodny i wilgotny dzień, aby korzenie nie wyschły. Jeśli lato jest bardzo gorące i suche, należy poczekać do października. Po deszczowym lecie możesz rozpocząć przesadzanie już we wrześniu.

    Przed wykopaniem rośliny należy ją przyciąć. Zrównoważony stosunek masy liści do bryły korzeniowej jest idealny, aby krzew karłowaty mógł dobrze zregenerować się w nowym miejscu. Unikaj przycinania starego drewna, w przeciwnym razie wrzos będzie wyglądał nieestetycznie i nie będzie dobrze kiełkować.

    wytrzymały

    Calluna vulgaris jest mrozoodporna i bez problemu znosi temperatury w zakresie dwucyfrowych minusów. Nie wymaga specjalnej ochrony zimowej. Aby ziemia nie zamarzała w szczególnie mroźne zimowe miesiące, należy rozłożyć na podłożu gałęzie chrustu i jodły. Podlewaj rośliny w dni bez mrozu. Ponieważ nie zrzucają liści, krzewinki potrzebują wody także zimą. Długie okresy suszy lub zamarznięta ziemia powodują obumieranie liści i gałęzi.
    Kontynuuj czytanie

    szkodniki

    Mszyce i przędziorki należą do szkodników często atakujących wrzos pospolity. Szczególnie dotknięte są osłabione krzewy. Jeśli twoja roślina jest zagrożona, powinieneś przejrzeć środki pielęgnacyjne. Przenawożenie jest najczęstszą przyczyną inwazji szkodników. Możesz usunąć szkodniki ostrym strumieniem wody.

    grzyb

    Zaleganie wody w glebie i wilgotna pogoda zapewniają idealne warunki do rozwoju zarodników grzybów. Calluna vulgaris jest często atakowana przez Phytophthora lub szarą pleśń. Mączniak prawdziwy jest grzybem sprzyjającym dobrej pogodzie, który rozprzestrzenia się przy suchej i ciepłej pogodzie.

    więdnięcie grzyba

    Delikatne korzenie wrzosu pospolitego szybko gniją, gdy w glebie tworzy się woda. W tych warunkach rośliny są często atakowane przez więdnące grzyby z rodzaju Phytophthora. W młodych roślinach atak grzybów prowadzi do nagłego wysychania. Starsze okazy wykazują zahamowanie wzrostu. Ich liście stają się żółtawe lub czerwone.

    Jeśli twoja roślina jest zaatakowana, powinieneś natychmiast usunąć chore narośla. Zapobiegnie to rozprzestrzenianiu się zarodników na inne krzewy. Profilaktycznie pomaga kuracja specjalnymi środkami przeciwgrzybiczymi.

    szara pleśń

    Przy wysokiej wilgotności szara pleśń rozprzestrzenia się na części rośliny. Zarodniki osadzają się w dolnym obszarze, który jest słabo wentylowany. Mogą również uszkadzać kwiaty i pędy. Silna inwazja prowadzi do gnicia, dlatego należy działać szybko i leczyć roślinę antidotum.

    mączniak

    Mączny biały nalot na częściach rośliny wskazuje na porażenie przez mączniaka prawdziwego. Dolne liście zaatakowanych roślin często stają się czerwonawe. Zapobiegawczo nie należy podawać roślinie żadnych nawozów bogatych w azot. Zmiękczają tkankę, dzięki czemu zarodniki lepiej się osadzają. Środki przeciwgrzybicze pomagają w walce z infestacją.

    Wrzos nie kwitnie

    Jeśli roślina kwitnie słabo lub wcale, przyczyną może być nadmierna zawartość soli w podłożu, nadmierna podaż składników odżywczych lub nasiąkanie wodą.

    porady

    Wrzosy pączkowe nie wymagają przycinania. Dlatego te odmiany są szczególnie łatwe w pielęgnacji. Wrzosy miotłowe o pełnych kwiatach są równie łatwe w pielęgnacji i urzekają romantycznymi kwiatostanami. Oba kształty doskonale nadają się do jesiennych aranżacji donic, które zdobią odświętne stoły.

    sortuje

    • ciemne piękno: Kwiaty mienią się winnoczerwone, wypełnione. Kwitnie od września do października. Rośnie od dziesięciu do ośmiu cali wysokości.
    • dziewczyny z ogrodu: Wrzosy pączkowe, które przenoszą pąki do grudnia. Wysokość wzrostu od 20 do 30 centymetrów.
    • Srebrna Królowa: Tworzy srebrnoszare ulistnienie. Kwitnie od września do listopada, kwiaty fioletowe. Słaby wzrost, od 35 do 50 centymetrów.
    • boskoopUlistnienie żółte, jesienią pomarańczowe przechodzące w miedziany. Kwiaty fioletowe, okres kwitnienia od sierpnia do września. Wysokość wzrostu od 20 do 30 centymetrów.
    • Piotr Sparkes: Kwiaty pełne, ciemnoróżowe. Rośnie od 30 do 45 centymetrów.
    • zetai: Ulistnienie żółtozielone. Nie rozwija kwiatów ani pąków. Wysokość wzrostu od 25 do 40 centymetrów.

Kategoria: