Araukaria bardziej niż jakikolwiek inny gatunek iglasty przyciąga uwagę swoją uderzającą, kłującą, łuskowatą strukturą igieł i oferuje egzotyczną różnorodność w każdym projekcie ogrodów przydomowych. Poniżej dowiesz się, jak najlepiej pielęgnować jodłę ozdobną z półkuli południowej.

Araukaria coraz częściej można spotkać w niemieckich ogrodach frontowych

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. pochodzenie
  2. wzrost
  3. pozostawia
  4. kwiaty
  5. owoc
  6. Która lokalizacja jest odpowiednia?
  7. Jakiej gleby potrzebuje roślina?
  8. araukaria wodna
  9. Prawidłowo nawozić Araukaria
  10. Prawidłowo pokrojona araukaria
  11. hibernować
  12. Rozmnażanie araukarii
  13. sortuje

    14. pochodzenie

    Systematyka biologiczna rodzaju Araucaria wiele mówi o obszarach ich pochodzenia. Mianowicie jest podzielony na 4 różne sekcje, obejmujące łącznie 19 gatunków. Powód takiego podziału jest prosty: na ich pierwotny obszar pochodzenia wpływa silna dysjunkcja, czyli podział obszaru przez wpływy geologiczne.

    Różne gatunki Araucaria można zatem znaleźć w dużej części półkuli południowej: w Ameryce Południowej od Chile, Argentyny i Paragwaju po Brazylię, a także na wyspach na wschód od Australii, takich jak Nowa Kaledonia, Norfolk i Nowa Gwinea oraz na Queensland we wschodniej Australii do Nowej Południowej Walii.

    Obszary, które zamieszkują w tych krajach, są siedliskami bardzo odmiennymi klimatycznie, od tropikalnych wilgotnych lasów deszczowych po chłodne wysokości do 2400 metrów. W zależności od odcinka, do którego należą i gatunku, araukaria preferują różne wymagania siedliskowe.

    Jednak niektóre z naszych roślin można bez problemu uprawiać również na zewnątrz, co szczególnie ucieszy właścicieli ogrodów, którzy lubią stawiać szczególne akcenty strukturalne w swojej prywatnej oazie.

    Pochodzenie w słowach kluczowych:

    • Araukarie pochodzą z różnych części półkuli południowej
    • Zamieszkuj różne strefy klimatyczne w Ameryce Południowej, wschodniej Australii i na wyspach na wschód od Australii
    • W tym kraju niektóre gatunki można dobrze uprawiać na zewnątrz

    wzrost

    Szczególny wzrost z prawie cylindryczną sylwetką i przeważnie kolczastymi, grubymi igłami jest z pewnością tym, co jest szczególnie atrakcyjne u Araukariów z naszego środkowoeuropejskiego punktu widzenia. Wiecznie zielone drzewo wyciąga z pnia swoje długie, nieco wężowe, okrągłe i poziome gałęzie. Ze względu na równe, nierozgałęzione igłowanie gałęzi i ich lekko skręcony kształt, Araukaria ma również przydomek „jodła wężowa”.

    Na obszarze swojego pochodzenia araukaria mogą osiągnąć imponującą wysokość dochodzącą do prawie 90 metrów. Osobniki żeńskie są na ogół większe niż samce. Drzewa mogą też bardzo się zestarzeć: najwyższy zarejestrowany wiek dla każdego okazu to zastraszający 1000 lat.

    Jednak u nas araukaria osiąga maksymalnie 5 metrów wysokości i 4 metry szerokości.

    Charakterystyka wzrostu w skrócie:

    • Uderzający, cylindryczny kontur ogólny i głównie egzotyczne liście kolczastych igieł
    • Gałęzie ułożone w okrąg i rzędy, zwinięte jak wąż
    • W domu zakresy do prawie 90 m wysokości i do 1000 lat
    • W tym kraju maksymalnie 5 m wysokości i 4 m szerokości

    pozostawia

    Liście igieł araukarii są bardzo egzotyczne i rzucają się w oczy z punktu widzenia środkowoeuropejskiego, zwłaszcza araukarii chilijskiej. Poszczególne liście mają trójkątny, spiczasty kształt i gęstą konsystencję. Daje to gałęziom przewód przypominający kaktus. Instynktownie chcesz uniknąć ich dotykania - i rzeczywiście czubki liści mogą boleśnie kłuć.

    Liście są spiralne, zwinięte i gęsto ułożone wokół gałęzi, jakby łuskowate, przynajmniej gdy są dojrzałe. Liście na młodszych pędach są jeszcze bardziej miękkie i igłowate, a także znacznie jaśniej zielone niż osobniki dorosłe. Podobnie jak samo drzewo, liście utrzymują się bardzo długo, zwykle wiele lat.

    Właściwości arkusza w skrócie:

    • Trójkątny, spiczasty kształt
    • Silne pieczenie
    • Młode liście są nadal miękkie, w kształcie igły i jasnozielone, starsze są grube, łuskowate, zachodzące na siebie i ciemniejsze
    • osiągnąć starość

    kwiaty

    Araukaria kwitnie późnym latem, zwykle od lipca do sierpnia. Jednak może minąć 30 lat, zanim araukaria zakwitnie po raz pierwszy.

    owoc

    Araukaria są w większości dwupienne, tzn. mają różne płcie. Więc są osobniki męskie i żeńskie. Główną różnicą między czopkami żeńskimi i męskimi jest ich kształt: podczas gdy samice są prawie kuliste i wyprostowane, samce mają wydłużony, cylindryczny kształt. Szyszki stoją pojedynczo lub w grupach na końcach pędów i mają ciężką konsystencję ze względu na dużą zawartość mlecznego soku. U niektórych gatunków nasiona uskrzydlone o długości do 4 cm są jadalne. Zawierają dużo protein i olejków.

    Zapamiętać:

    • Araukaria dzielące płcie tworzą różne czopki
    • Szyszki męskie są wydłużone i cylindryczne, a żeńskie kuliste i wyprostowane
    • Ciężka konsystencja, zawierają dużo soku mlecznego
    • Nasiona niektórych gatunków jadalne, o wysokiej zawartości białka i oleju

    Która lokalizacja jest odpowiednia?

    Jeśli chcesz uprawiać araukarię na zewnątrz, zwykle nie stanowi to problemu. Należy jednak zwrócić uwagę na miejsce, które jest tak jasne, jak to możliwe, w zależności od obszaru, z którego pochodzisz. Zbyt palące słońce nie jest dobre dla niektórych gatunków. Większość gatunków uprawianych w tym kraju lubi być równomiernie lekka, co również sprzyja równomiernemu, prostemu wzrostowi. W zależności od gatunku musisz oczywiście zapewnić wystarczająco dużo miejsca na wzrost na wysokość i szerokość.

    Stosunkowo ważna jest również dobra ochrona przed ostrymi wiatrami. Umieść więc araukarię jak najbliżej ściany domu, gdzie ostre podmuchy wiatru z tych samych kierunków nie gwiżdżą regularnie za rogiem.

    Gatunek araukarii Araucaria heterophylla ma również przydomek jodła pokojowa - szczególnie nadaje się do uprawy w domu. Jodła pokojowa powinna być umieszczona w jasnej, otwartej przestrzeni, najlepiej w oranżerii, luźno otoczonej innymi roślinami. Przyjemna temperatura życia od 18 do 20°C jest również mile widziana dla jodły domowej. Latem można go również umieścić na zewnątrz w osłoniętym miejscu. Zimę powinno być trochę chłodniej, około 5 do 10°C.

    Warunki na miejscu w skrócie:

    • W uprawie plenerowej jak najjaśniej, równomiernie ze wszystkich stron, ale niekoniecznie zalecane jest pełne słońce
    • W jak największym stopniu chroniony przed silnymi wiatrami
    • Przydziel wystarczająco dużo miejsca
    • W kulturze pokojowej: Równomiernie jasne (oranżeria) w temperaturze pokojowej, latem można wystawić na zewnątrz, zimą trochę chłodniej

    Jakiej gleby potrzebuje roślina?

    Araukaria najlepiej rozwijają się w lekko kwaśnym środowisku glebowym o stosunkowo dużej zawartości próchnicy i luźnej konsystencji. Nawet wilgotność i dość ciepłe temperatury są dobre. Przy uprawie na zewnątrz należy spulchnić ciężkie gleby, w szczególności z dużą ilością piasku.

    Jeśli chcesz trzymać araukarię w wiadrze, umieść je na podłożu o stosunkowo bogatej w składniki odżywcze, próchnicznej i lekko kwaśnej glebie.Dobrze nadaje się specjalna gleba rododendronowa z centrum ogrodniczego. Rozluźnij podłoże dużą ilością piasku i, jeśli to konieczne, keramzytem (19,73 €), aby zapewnić skuteczny drenaż.

    Zapamiętać:

    • Araukaria potrzebuje gleby bogatej w składniki odżywcze, bogatej w próchnicę
    • Dobra przepuszczalność, a nawet wilgotność
    • Wartość pH w dość kwaśnym zakresie
    • Poluzuj ciężkie gleby ogrodowe z dużą ilością piasku
    • Gleba rododendronowa z dobrą zawartością piasku do uprawy w doniczkach

    araukaria wodna

    W przypadku araukarii niezbędne jest regularne podlewanie. Drzewa iglaste liściaste potrzebują stałego, równomiernego zaopatrzenia w wodę, dlatego aktywne podlewanie jest konieczne również w uprawie na zewnątrz, zwłaszcza podczas dłuższych, gorących okresów suszy latem. Niemniej jednak nie powinno dojść do nasiąkania wodą - dlatego podczas sadzenia należy zadbać o skuteczną warstwę drenażową w ziemię i przed każdym podlewaniem, aby górna warstwa gleby była zawsze sucha.

    W przypadku uprawy w wannie, mniejsza objętość podłoża do sadzenia oznacza, że podlewanie należy wykonywać w jeszcze mniejszych przyrostach. Podlewaj araukarię podczas głównej fazy wegetacji w zależności od zachowania kuli doniczkowej w zakresie parowania - zawsze powinna być wilgotna, ale pod żadnym pozorem woda nie powinna pozostawać w spodku. W przypadku nasiąkania wodą araukaria szybko traci igły, dzięki czemu można przynajmniej uniknąć gnicia korzeni na czas.

    Podobnie jak w przypadku niektórych wielkolistnych roślin doniczkowych z tropików, okazjonalne prysznice z dyspergatora wody są również dobre dla araukarii. Do podlewania i spryskiwania z beczki deszczowej, jeśli to możliwe, używaj wody o jak najmniejszej zawartości wapna.

    Praktyka odlewnicza w skrócie:

    • Araukarię należy podlewać ostrożnie i bardzo równomiernie, zwłaszcza podczas dłuższych letnich okresów suchych
    • Za wszelką cenę unikaj zalania wodą
    • Zalecane jest dodatkowe spryskiwanie dyspergatorem wodnym, szczególnie w przypadku hodowli w wannie
    • Używaj wody (deszczowej) o jak najmniejszej zawartości wapna

    Prawidłowo nawozić Araukaria

    Na polu araukaria nie musi być nawożona. Chyba że grunt do sadzenia jest szczególnie ubogi. Następnie podczas sadzenia należy najpierw ulepszyć glebę dużą ilością organicznego nawozu długoterminowego w postaci kompostu z liści. Gdy araukaria zadomowi się na swoim miejscu, możesz również podać jej uniwersalny płynny nawóz lub kompost w fazie wzrostu.

    W wiadrze dodatkowe nawożenie może być całkiem przydatne. Należy jednak zachować odstęp około 2-3 tygodni między aplikacjami nawozów.

    Prawidłowo pokrojona araukaria

    Pielęgnacja cięcia również nie jest absolutnie konieczna w przypadku araukarii. Jej wzrost jest z natury tak czysty, że nawet surowi esteci nie powinni znaleźć z nią nic złego. Ponadto araukaria nie jest szczególnie chętna do ponownego kiełkowania, jeśli jest przycinana zbyt arbitralnie. Jeśli przeszkadzają Ci zbyt długie pędy, możesz je również nieco skrócić. Upewnij się jednak, że rzędy gałęzi ułożonych w okrąg wokół pnia pozostają mniej więcej tej samej długości, aby nie zaburzać ogólnej sylwetki.

    Jeśli koniecznie chcesz podjąć działania związane z przycinaniem, powinieneś poczekać na suchą, łagodną fazę latem.

    Zapamiętać:

    • Pielęgnacja cięcia nie jest konieczna i nie jest zalecana
    • Zredukować pędy, które są zbyt niepokojące z umiarem, zwracając uwagę na jednolitość pod kątem ogólnej sylwetki
    • Przeprowadzaj przycinanie latem przy łagodnej, suchej pogodzie

    hibernować

    O ile nie mieszkasz w nadmiernie zimnym obszarze, nie musisz się martwić o zimowanie araukarii na świeżym powietrzu. Większość wariantów jest wystarczająco mrozoodporna na środkowoeuropejską zimę. Jednak niektóre odmiany są nieco bardziej wrażliwe niż inne i nawet młode, nowo posadzone osobniki powinny być chronione zimą jako środek ostrożności. Zwykle wystarczy przykryć ziemię wokół sadzenia gałązkami jodły lub włókniną ogrodową.

    Jeśli temperatura spada poniżej -15°C przez dłuższy czas, może dojść do nieestetycznych uszkodzeń spowodowanych zimnem, ponieważ drzewo nie może już pobierać cieczy z trwale zamarzniętej ziemi.

    Zimą araukarii w pomieszczeniach powinno być trochę chłodniej niż latem, około 5-10°C. Odpowiednie lokalizacje to miejsce przy oknie na nieogrzewanej klatce schodowej lub, jeszcze lepiej, zimny budynek.

    W zimie należy podlewać araukarię w wiadrze nieco oszczędniej i całkowicie zaprzestać nawożenia.

    Zapamiętać:

    • Zazwyczaj bezproblemowe zimowanie na dworze
    • W przypadku niektórych, bardziej wrażliwych odmian i młodych okazów, ma sens zapobiegawcza ochrona przed zimnem za pomocą gałęzi jodłowych lub runa ogrodowego
    • Ciężka wieczna zmarzlina może powodować szkody spowodowane zimnem
    • W kulturze pokojowej hibernuj w wannach w chłodnym miejscu o temperaturze 5-10°C
    • Podlewaj oszczędniej, bez nawożenia

    Kontynuuj czytanie

    Rozmnażanie araukarii

    Araukaria najlepiej rozmnażają się z nasion. Można je uzyskać z dojrzałych szyszek własnego okazu lub kupić je od wyspecjalizowanych sprzedawców.

    Nasiona na ogół dobrze kiełkują. Nie należy jednak przechowywać ich przez zimę, jeśli to możliwe, w przeciwnym razie mogą całkowicie wyschnąć. Najlepiej więc umieścić je w tacach do sadzenia z podłożem do uprawy zaraz po zbiorach lub bezpośrednio w ziemi na zewnątrz. Tam jednak kiełkują dopiero po około 4 miesiącach i nie są tak skuteczne w trudniejszych warunkach.

    Masz nieco większą szansę na kiełkowanie, jeśli wysiejesz nasiona w pomieszczeniu i pozwolisz im kiełkować ostrożnie, utrzymując je regularnie nawilżone i w temperaturze otoczenia około 20-22°C. Oczywiście wymaga to dużo cierpliwości i uwagi. Stworzenie chronionego mikroklimatu pod szkłem lub folią może mieć sens. Wykiełkowane młode rośliny można wiosną przesadzać do doniczek lub zimnych ramek.

    sortuje

    Specjalne odmiany nie są powszechne u Araukarias, ale gatunki różnią się od siebie. Araukaria chilijska (Araucaria araucana) i jodła domowa (Araucaria heterophylla) są szczególnie popularne w Niemczech w uprawie ogrodniczej i wewnętrznej.

    Araukaria araukana

    Araukaria chilijska lub jodła andyjska charakteryzują się typowymi wężowymi, okrągłymi i warstwowymi gałęziami z grubymi, kolczastymi igłami i przeżywa boom gospodarczy na naszych szerokościach geograficznych, zwłaszcza w ostatnich latach. Szczególnie nadaje się do sadzenia w ogrodzie, ponieważ przy wysokości ok. 5 m i szerokości do 4 m zajmuje dużo miejsca. Daje również imponujący obraz przed domem.

    Potrzebuje lekkiego, ale stosunkowo chronionego przed wiatrem miejsca w luźnej, bogatej w próchnicę glebie i regularnego podlewania.

    Araucaria heterophylla

    Nic dziwnego, że jodła wewnętrzna najlepiej nadaje się do hodowli w pomieszczeniach. Ze względu na bardziej miękkie, nie tak kłujące igły, ich wygląd jest inny, znacznie łagodniejszy niż u chilijskiej Araukarii. Jodła pospolita również nie rośnie tak duże, jak jej odpowiedniki: w swoim naturalnym środowisku może osiągnąć nawet 65 m, ale w Niemczech jej wzrost jest ograniczony najpóźniej w przypadku uprawy w pomieszczeniu przez sufit.

    Jodła wewnętrzna powinna być utrzymywana w umiarkowanej temperaturze życia i stosunkowo wysokiej wilgotności oraz stać na bogatym w próchnicę, luźnym podłożu.

Kategoria:

Drzewa