Giersch - zwany też pietruszką leśną. Niektórzy znają go tylko jako irytujący chwast. Inni wiedzą, że młode listki są nie tylko jadalne, ale również niezwykle smaczne. Dlatego warto ich szukać i zbierać. Ale jak rozpoznać liście podagrycznika?
Liście mielonego bzu są jadalne na surowo i można je również ugotować jako zdrową herbatę
Cechy zewnętrzne liści
Liście, zarówno podstawowe, jak i na gołej łodydze, mają kolor od niebiesko-zielonego do zielonego. Dzięki temu wyglądają niepozornie wśród innych zielonych roślin. Ale po bliższym przyjrzeniu się staje się jasne, że są one zaprojektowane w dość charakterystyczny sposób.
Liście ułożone są naprzemiennie. Dzielą się na ogonki liściowe i blaszki liściowe. Łodygi liści mogą dorastać do 20 cm długości. Blaszka liścia jest potrójna. Poszczególne pióra są również podzielone na trzy. Tak szczegółowo prezentują się ulotki:
- zwęża się pod koniec
- jajowato wydłużony kształt
- cięte na krawędzi
- mocno owłosiony pod spodem
- łysy na górze
Możesz jeść liście!
Nie musisz być fanem dzikich ziół, żeby polubić podagrycznik. Każdy, kto ma iskierkę kulinarnego pragnienia wiedzy, będzie mógł cieszyć się Gierschem. To dzikie zioło jest jadalne, a nawet zdrowe. Czy to do prostych dań, czy do celów leczniczych w oleju lub suszonych i parzonych jako herbata - wybór należy do Ciebie!
Użyj młodych i starszych liści
Liście, które po zmiażdżeniu są silnie pachnące, najlepiej zbierać przed rozpoczęciem kwitnienia. Świeżo kiełkujące (koniec marca/początek kwietnia) smakują przyjemnie aromatycznie i pikantnie. Młode liście podagrycznika nadają się na przykład do sałatek, szpinaku, koktajli i soku dla zagorzałych.
Do suszenia nadają się starsze liście, które latem mogą osiągać ogromne rozmiary w porównaniu z młodymi. Ale można z nich również wyczarować pyszne zupy i dania warzywne. Między innymi możesz użyć ich do przyprawiania potraw z ziemniaków.
porady
Liście zmielonej trawy są bezpłatnym i bardziej pożywnym zamiennikiem pietruszki w kuchni.