- Rozróżnienie między oliwkami stołowymi a oliwnymi
- Hiszpańskie odmiany oliwek
- włoskie odmiany oliwek
- Greckie odmiany oliwek
- Inne obszary uprawy
- porady i wskazówki
Drzewo oliwne jest uprawiane od czwartego tysiąclecia pne, jak dowodzą liczne badania archeologiczne na Morzu Śródziemnym. Zboże miało (i nadal ma) duże znaczenie gospodarcze dla bardzo różnych regionów. Szacuje się, że istnieje ponad 1000 różnych rodzajów oliwek, z których wiele jest szeroko rozpowszechnionych tylko lokalnie, tj. ograniczonych do poszczególnych wiosek.

Rozróżnienie między oliwkami stołowymi a oliwnymi
Z reguły oliwki różnicuje się według odmian stołowych i oliwnych. Oliwki stołowe przeznaczone są do spożycia i mają najmniejszą możliwą pestkę, natomiast odmiany oliwne są hodowane dla wysokiej zawartości oliwy. Jednak wszystkie odmiany dojrzewają na czarno, zielone oliwki zbiera się dopiero przed osiągnięciem pełnej dojrzałości. Oliwki rosną w całym basenie Morza Śródziemnego, ale także w Kalifornii, Argentynie, Afryce Południowej i Australii. Roślina preferuje suchy, śródziemnomorski klimat, który nie jest ani za zimny, ani za gorący.
Hiszpańskie odmiany oliwek
Hiszpania jest zdecydowanie największym producentem oliwek, z tego samego regionu znanych jest około 200 do 250 różnych rodzajów oliwek.
Główne odmiany hiszpańskie
- Arbequina
- Gordal
- Hojiblanca
- Manzanilla
- obrazek
Do najważniejszych oliwek jadalnych należą oliwki Gordal, Hojiblanca i Manzanilla. Owoce oliwne odmiany "Gordal" sprzedawane są również jako "Queen Olive" lub "Jumbo Olive" ze względu na ich wielkość i łagodny smak. Oliwki Manzanilla są również bardzo duże, jak wskazuje ich nazwa („małe jabłko”). Oliwki odmiany „Hojiblanca” pochodzą ze skąpanej w słońcu Andaluzji i nie powinno zabraknąć tam żadnego talerza tapas.
włoskie odmiany oliwek
Istnieje jeszcze większa różnorodność odmian niż w Hiszpanii we Włoszech, gdzie znanych jest około 440 różnych oliwek. Różnią się wyglądem, wielkością i smakiem. Na Sycylii uprawia się na przykład „Frantoio”, „Leccio” lub „Cipressino”. Natomiast „Taggiasca” jest jak w domu w północno-zachodnim włoskim regionie przybrzeżnym Ligurii. Odmiana charakteryzuje się delikatnym oliwkowym zapachem o łagodnym owocowym aromacie. Posmak migdałów i orzeszków piniowych jest również łagodny. Odmiany oliwek „Coratina” i „Ogliorola” pochodzą z regionu Apulia.
Greckie odmiany oliwek
Grecja jest uważana nie tylko za ojczyznę demokracji, ale także za kraj pochodzenia uprawnych owoców oleistych. Wiele tysięcy lat temu Sumerowie prawdopodobnie przywieźli dziką oliwkę do regionu Morza Śródziemnego, podczas gdy Grecy uprawiali oliwę na bardzo wydajną roślinę. Nawet dzisiaj na samej Krecie rośnie około 20 milionów drzew oliwnych. Popularne greckie odmiany oliwek to bardzo aromatyczne odmiany oliwy Kalamata, Konservolia i Koroneiki, których oliwa ma delikatny, harmonijny zapach i lekki cytrynowy aromat.
Inne obszary uprawy
Olej „Cailletier” pochodzi z południa Francji, a jego olej ma świeży, delikatny orzechowy smak. Podobnie jak Aglandou jest samopylna. Nawiasem mówiąc, "Aglandou" bardzo dobrze znosi lekki mróz. Odmiany „Edremit” i „Gemlik”, które są głównie przetwarzane na olej, pochodzą z Turcji. Inne odmiany oliwek pochodzą z Afryki Północnej, w szczególności Tunezja jest jednym z największych producentów poza Unią Europejską, z Chorwacji, Syrii i Izraela. Nasadzenia znajdujące się poza regionem Morza Śródziemnego nie są odmianami rodzimymi, a jedynie eksportowymi.
porady i wskazówki
Oprócz wymienionej oliwy i oliwek jadalnych istnieje wiele dzikich gatunków i podgatunków. Dzika oliwka, znana również jako oleaster (Olea europaea ssp. Sylvestris), jest szczególnie odpowiednia do uprawy oliwki bonsai. To drzewo lub krzew ma malowniczy, sękaty wygląd.