Lawenda, pierwotnie dziki krzew z regionu Morza Śródziemnego, pojawiła się w Alpach wiele wieków temu. Mnisi benedyktyni sprowadzili tę intensywnie pachnącą i niezwykle pożyteczną roślinę do Europy Środkowej i Północnej. Większość odmian lawendy jest dość wrażliwa na mróz, niektóre warianty rozwijają się tylko w kulturze doniczkowej, jak na przykład charakterystyczna francuska lawenda z przyciągającymi wzrok pseudo-kwiaty.

opis

Lawenda należy do rodziny miętowych (Lamiaceae). Przeważnie fioletowe lub niebieskie kwiaty są ułożone w kłosy pachowe i mają silny zapach. W zależności od gatunku lawenda osiąga wysokość od 30 do 60 centymetrów, ale może również dorastać do 100 centymetrów. Starsze gałęzie zdrewniają, dlatego na wiosnę należy przycinać je do starego drewna. Krzew kwitnie - ponownie w zależności od odmiany - od czerwca do września. Silnie pachnące kwiaty są popularnym miejscem spotkań motyli, pszczół i innych owadów.

fabuła

Nawet starożytni Rzymianie bardzo chętnie stosowali lawendę, ale nie jako roślinę leczniczą. Z kolei nazwa rośliny nawiązuje do jej pierwotnego zastosowania jako dodatku do kąpieli. Łacińskie słowo „lavare” oznacza „prać”. Dopiero kiedy wędrowni mnisi benedyktyni przywieźli to zioło przez Alpy, drastycznie zyskało ono na znaczeniu. Od tego czasu lawenda była uprawiana zarówno w ogrodach przyklasztornych, jak i przydomowych. Hildegarda von Bingen, słynna przeorysza i uzdrowicielka późnego średniowiecza, nie myślała zbytnio o roślinie śródziemnomorskiej, ale ojcowie ziół późnego średniowiecza - tacy jak Hieronymus Bock - widzieli to inaczej. Przez długi czas lawenda była uważana za ochronę przed szkodnikami, a tym samym przed chorobami zakaźnymi.

pochodzenie i dystrybucja

Lawenda rośnie przede wszystkim tam, gdzie jest ciepło, słonecznie i sucho. W południowoeuropejskiej, śródziemnomorskiej ojczyźnie krzew do połowy wysokości rośnie głównie na skalistej i suchej glebie. Dziś liczne odmiany tego gatunku zadomowiły się w całej zachodniej i północnej Europie.

utrzymanie

Lawenda jest bardzo mało wymagającą rośliną, która preferuje gleby kamieniste i nie wymaga zbyt dużej ilości wody do nawadniania i nawozu. Ważne jest tylko, aby zaraz po kwitnieniu roślina ta została przycięta do około 30 centymetrów. W przeciwnym razie lżeje się i staje się nieestetyczny.

zbiory i przechowywanie

Kwiaty lawendy należy zbierać szybko, gdy wszystkie kwiaty na pędzie się otworzą. Aby jednak zachowały swój zapach i kolor, zdecydowanie należy je wysuszyć.

posługiwać się

Pachnące zioło można stosować na wiele sposobów:

  • jako herbata lub w mieszankach herbat
  • w poduszkach do spania i ziół (np. razem z melisą, chmielem lub płatkami róż)
  • jako dodatek do kąpieli
  • jako przyprawa
  • do przybrania jedzenia.

Wykorzystywane są zarówno suszone kwiaty, młode liście, jak i olej.

porady i wskazówki

Cukier lawendowy idealnie nadaje się do aromatycznego słodzenia potraw i napojów. Wystarczy pokruszyć suszone kwiaty lawendy i wymieszać je z cukrem. Mieszankę najlepiej przechowywać w hermetycznym pojemniku.

IJA

Kategoria:

Zioła