Lawenda francuska to kochające słońce śródziemnomorskie dziecko, które rośnie dziko, zwłaszcza na hiszpańskich wybrzeżach - głównie na wyspach takich jak Teneryfa i Madera. Spośród wszystkich odmian lawendy, lawenda francuska ma najdłuższy okres kwitnienia, który rozpoczyna się około maja/czerwca i trwa do jesieni.
lokalizacja i ziemia
Podobnie jak wszystkie odmiany lawendy, lawenda francuska wymaga jak najbardziej nasłonecznionego miejsca z suchą, przepuszczalną glebą. Jednak w żadnym wypadku nie może to być zasadowe, tj. H. Zawierają limonkę - to właśnie odróżnia tę roślinę, zwaną również lawendą motylkową, od innych rodzajów lawendy. Lawenda francuska najlepiej toleruje gleby o odczynie obojętnym do lekko kwaśnego.
podlewanie i nawożenie
Lawendę francuską należy również podlewać bardzo oszczędnie, przede wszystkim należy unikać zalegania wody. Dlatego niezbędny jest dobry drenaż w doniczce. Jeśli to możliwe, podlewaj roślinę dopiero po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. To samo dotyczy nawożenia: francuska lawenda potrzebuje tylko kilku składników odżywczych; zbyt dużo nawozu prowadzi do kwitnienia lenistwa. Powinieneś szczególnie skąpić azotu. Jeśli to możliwe, nie używaj do podlewania wody z kranu.
Tnij i rozmnażaj
Starsze pędy francuskiej lawendy zdrewniają, dlatego rośliny należy przycinać dwa razy w roku. Topiary na wiosnę wykonuje się już w marcu, jeśli pogoda nadal jest ciepła, z drugim cięciem ostatecznie w lipcu/na początku sierpnia. Podczas cięcia możesz wybrać sadzonki o długości od 10 do 15 centymetrów, a następnie po prostu wbić je w ziemię. Zakorzenią się w ciągu czterech do sześciu tygodni. Ponadto lawendę francuską można rozmnażać za pomocą ciężarków i nasion, czasem nawet sama sieje.
hibernować
Lawenda francuska jest tylko warunkowo odporna, ale nie odporna. Dlatego nie powinna zimować na dworze, ale w chłodnym, ale mrozoodpornym i jak najbardziej jasnym miejscu. Wraz z pierwszymi ciepłymi marcowymi dniami roślina może wreszcie wychodzić na zewnątrz co godzinę.
porady i wskazówki
Lawenda francuska nigdy nie powinna być zbyt mokra. W przypadku nasiąkania wodą korzenie gniją, a roślina brązowieje. Staje się również bardziej podatny na atak grzybów i rozwój pleśni.
IJA