Za fascynującą nazwą „krwawy buk” lub „fioletowy buk” (bot. Fagus sylvatica 'Atropurpurea') kryje się urocza mutacja rodzimego czerwonego buka z mocnymi ciemnofioletowymi liśćmi, które jak każdy inny gatunek buka pozostają na drzewie przez cały czas. zimą i wyrzucać je tylko wiosną. Silne, mocne drzewo liściaste o wyrazistym kolorze liści jest idealne na żywopłot w ogrodzie.

Miedziany żywopłot z buku tworzy gęste, wino czerwone liście

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. pochodzenie i dystrybucja
  2. posługiwać się
  3. wygląd i wzrost
  4. pozostawia
  5. kwiaty i czas kwitnienia
  6. owoc
  7. Która lokalizacja jest odpowiednia?
  8. podłoga
  9. Prawidłowo posadź żywopłot z buku miedzianego
  10. Żywopłot z buku miedzianego
  11. Odpowiednio nawozić żywopłot z miedzianego buku
  12. Prawidłowo tnij żywopłot z buku miedzianego
  13. Zwiększ żywopłot z buku miedzianego
  14. hibernować
  15. choroby i szkodniki
  16. gatunki i odmiany

    17. pochodzenie i dystrybucja

    Rozpowszechniony w całej Europie buk zwyczajny i jego siostrzana buk miedziany są szeroko rozpowszechnione w całej Europie – zmutowana, czerwonolistna forma jest oczywiście znacznie mniej powszechna. Krwisty lub purpurowy buk został przypadkowo odkryty w XV wieku i od tego czasu jest uprawiany. Jak każdy buk miedziany, również ten wariant czuje się jak w domu w raczej chłodnych i wilgotnych regionach Europy Środkowej.

    posługiwać się

    Ze względu na swoją malowniczą kolorystykę i zwisające korony buk miedziany jest często spotykany zwłaszcza w parkach i na cmentarzach. Z kolei w ogrodach prywatnych ogromne drzewo liściaste wywołuje wrażenie nie tyle samotnika, ile żywopłotu z buka miedzianego - w końcu drzewo jest odporne na przycinanie i łatwe w pielęgnacji, a dzięki zdrowemu wzrost i dobra zdolność edukacyjna, stanowią doskonały żywopłot chroniący prywatność i wiatr.

    wygląd i wzrost

    Podobnie jak blisko spokrewniony czerwony buk, buk miedziany jest potężnym drzewem liściastym, które może urosnąć do 30 metrów wysokości i rozwinąć równie szeroką, łukowatą koronę. Charakterystyczne są srebrnoszare gałązki, które wyginają się łukowo w dół, dając tym samym malowniczy widok w połączeniu z ciemnoczerwonymi liśćmi. Gatunek ten nadaje się jednak nie tylko jako żywopłot z buka miedzianego ze względu na swoje liście, ale przede wszystkim ze względu na szybki wzrost - roczny przyrost od 40 do 50 centymetrów nie jest rzadkością - i dobrą tolerancję na przycinanie.

    pozostawia

    Oczywiście liście są najbardziej uderzające w malowniczym buku miedzianym, zwłaszcza że w okresie wegetacji kilkakrotnie zmieniają kolor. Kiedy kiełkują, liście mają kolor miedziany, by w końcu błyszczeć ciemną bordową czerwienią, a nawet czarno-czerwoną. To nietypowe zabarwienie jest wynikiem braku enzymów, które rozkładają czerwony pigment antocyjanów w liściach, przez co wydają się zielone. Jednak w miarę upływu roku efektowny kolor blednie, a liście stopniowo zmieniają kolor na zielony. Poza tym liście są podobne do liści buka zwyczajnego, są jajowate, lekko pofalowane i ułożone naprzemiennie.

    kwiaty i czas kwitnienia

    Miedziane buki kwitną dopiero w wieku około 30 lat, a tym samym również owocują, dlatego świeżo posadzony miedziany żywopłot prawdopodobnie nie rozwinie się ani jednego, ani drugiego. Zasadniczo drzewo jest jednopienne płciowo, tj. H. kwiaty męskie i żeńskie są na tym samym okazie. Podczas gdy męskie kwiaty, które mają długość do dwóch cali, zwisają, różowe kwiaty żeńskie stoją pionowo. Okres kwitnienia przypada na kwiecień i maj.

    owoc

    Zapewne każde dziecko zna kłujące kubki z owocami, tzw. orzeszki bukowe. Zawierają małe, owalne lub kwadratowe orzechy, które są jadalne zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt. Należy jednak podjadać tylko niewielkie ilości, ponieważ zawierają one niewielkie ilości kwasu szczawiowego i faginu.

    Która lokalizacja jest odpowiednia?

    Pod względem lokalizacji rodzimy buk miedziany jest przyjemnie nieskomplikowany, ponieważ rośnie na stanowiskach słonecznych, półcienistych, a nawet zacienionych. Jednak piękne wybarwienie liści jest tym silniejsze w jasnych miejscach i mniej rozwinięte w cieniu.

    podłoga

    Zasadniczo im bardziej słoneczny jest buk miedziany, tym świeższe powinno być podłoże - drzewo nie znosi suszy. Preferuje bogatą w składniki odżywcze, gliniastą glebę od świeżej do wilgotnej. Idealnie, wartość pH powinna mieścić się w zakresie zasadowym, a buki miedziane dobrze rosną nawet w lekko kwaśnej glebie między 5 a 7,5. Należy unikać zalegania wody, podobnie jak przedłużającej się suszy, ponieważ żywopłot z buka miedzianego nie może się w takich warunkach zdrowo rozwijać, aw najgorszym przypadku obumiera.

    Prawidłowo posadź żywopłot z buku miedzianego

    Najlepszą porą na posadzenie żywopłotu z buka miedzianego jest jesień, kiedy temperatura jest jeszcze łagodna, a ziemia nie jest zamarznięta – zwłaszcza, że częstsze opady sprzyjają szybkiemu wzrostowi w nowym miejscu. W przypadku żywopłotu z buka miedzianego najlepiej jest użyć produktów z gołymi korzeniami lub heisterów, które zostały już kilkakrotnie przesadzone, chociaż w zasadzie można również stosować rośliny doniczkowe. Te z kolei nadal można sadzić na wiosnę. Na żywopłot potrzeba około dwóch do trzech buków miedzianych na metr kwadratowy, które umieszcza się w wybranym miejscu w odległości 50 centymetrów. Żywopłot z buka miedzianego sadzi się w następujący sposób:

    • Określ położenie i długość żywopłotu
    • Oznacz je prostym sznurkiem.
    • Wykop otwory do sadzenia w odległości 50 centymetrów.
    • Jeśli to konieczne, zastosuj drenażową warstwę żwiru.
    • Wymieszaj wykop z kompostem.
    • Użyj krwawych buków.
    • Pręty podtrzymujące rośliny w celu zmniejszenia ryzyka złamania
    • Można je ponownie usunąć po zakończeniu rootowania.
    • Wsypać ziemię i dobrze ubić.
    • Podlewaj energicznie, aby zachęcić do ukorzenienia

    Jeśli lubisz różnorodność, nie sadź żywopłotu z czystego buka miedzianego, ale połącz gatunki czerwonolistne z zielonolistnym bukiem miedzianym. Rośliny wymagają takich samych warunków lokalizacyjnych i pielęgnacyjnych, dlatego socjalizacja nie stanowi problemu.
    Kontynuuj czytanie

    Żywopłot z buku miedzianego

    Buk miedziany nie lubi suszy ani nasiąkania wodą, dlatego żywopłot z buka miedzianego należy dodatkowo podlewać dopiero po posadzeniu oraz w suche i gorące letnie dni. Ściółkowanie obszaru korzeniowego (np. mulcz z kory) utrzymuje wilgoć w glebie i zapobiega jej wysychaniu.

    Odpowiednio nawozić żywopłot z miedzianego buku

    Ściółkowanie mulczem z kory, liśćmi lub kompostem nie tylko utrzymuje wilgoć w glebie, ale także dostarcza miedzianemu żywopłotowi bukowemu cenne składniki odżywcze. Ponadto można organicznie nawozić drzewa od marca do lipca dojrzałym kompostem i, w razie potrzeby, wiórami z rogów (32,93 euro), aby zapewnić zdrowy wzrost. Jednak ten środek nie powinien być tak naprawdę konieczny w miejscu o glebie bogatej w próchnicę i dobrze przepuszczalnej. Ponieważ buki miedziane są również dość wrażliwe na przenawożenie, należy unikać nawozów mineralnych.

    Prawidłowo przyciąć żywopłot z miedzianego buku

    Aby wyhodować nieprzezroczysty miedziany żywopłot z buku, należy go równomiernie przycinać raz lub dwa razy w roku. Pierwsze cięcie odbywa się przy odpowiedniej, łagodnej pogodzie od połowy do końca lutego. Teraz przytnij żywopłot z powrotem na żądaną wysokość i szerokość, używając jako pomocy sznurków. Upewnij się również, że żywopłot jest szerszy u dołu niż u góry - trapezoidalny kształt zapewnia dostateczną ilość światła nawet w dolnej części liści. W przeciwnym razie szybko łysieją. Od początku marca nie powinno się już przycinać ze względu na początek sezonu lęgowego ptaków, a surowe zabiegi cięcia są teraz i tak zabronione przez prawo. Około 24 czerwca - Dzień Św. Jana - pierwszy lęg jest zwykle dorosły i już odleciał, dlatego znów można sięgnąć po nożyczki. Teraz przetnij młode gałązki na pół, aby uzyskać więcej gałęzi.

    Nawiasem mówiąc, starsze i już gołe żywopłoty z buka miedzianego można dość dobrze odmłodzić i ponownie nadać kształt, ponieważ gatunek ten jest bardzo zdolny do regeneracji.

    Zwiększ żywopłot z buku miedzianego

    Każdy, kto lubi rozmnażać ręcznie miedziany buk, powinien spróbować szczęścia z sadzonkami. Ponieważ drzewa rozwijają kwiaty i nasiona bardzo późno, trudno je uzyskać podczas zbioru – zwłaszcza, że uprawa nasion trwa znacznie dłużej niż wegetatywna forma rozmnażania. Działa to w następujący sposób:

    • Wiosna to najlepszy czas.
    • Odciąć pęd, który nie jest jeszcze w pełni zdrewniały.
    • Powinno to mieć około trzech do czterech uśpionych oczu (tj. pąków).
    • Oczyść dolną część cięcia.
    • Posadź je pojedynczo w doniczce z dobrze zwilżonym podłożem.
    • Umieść garnek w jasnym (ale nie bezpośrednio nasłonecznionym!) miejscu.
    • Regularnie spryskuj sadzonki wodą ze spryskiwacza.

    Gdy tylko rozwiną się pierwsze nowe pędy, młody buk miedziany wykształci korzenie i może być wkrótce posadzony w większej doniczce lub bezpośrednio na zewnątrz. Regularnie podlewaj sadzonki wodą wierzbową, aby ułatwić ukorzenienie.

    hibernować

    Specjalne środki hibernacji nie są konieczne, ponieważ rodzimy gatunek jest absolutnie odporny. Zwiędłe liście zostaw na żywopłocie, zostaną zrzucone same na wiosnę, gdy znowu wykiełkują. Jesień to również odpowiedni czas na zastosowanie świeżego materiału ściółkowego.

    choroby i szkodniki

    Na mocnym buku miedzianym rzadko występują choroby i szkodniki. Szczególnie typowe są następujące infekcje:

    • Brązowienie liści: więdnięcie liści, szczególnie przy wilgotnej pogodzie, choroba grzybicza, należy usunąć opadłe liście, aby uniknąć ponownej infekcji
    • Mszyca bawełniana bukowa: bardzo dobrze zwalcza wywar z pokrzywy i naturalnych wrogów, takich jak złotooki czy biedronki
    • Kuczman żółciowy buka: Larwy zimują w liściach, dlatego opadłe liście należy usunąć

    porady

    Jeśli żywopłot z miedzianego buka ma przebarwione liście lub zwinięte pędy, objawy te są zwykle spowodowane przez szkodniki lub grzyby. Choroby natomiast występują głównie w drzewach, które zostały osłabione niewłaściwą pielęgnacją lub niewłaściwą lokalizacją, dlatego oprócz objawów – choroby lub szkodnika – należy wyeliminować przyczynę (np. mokrą glebę).

    gatunki i odmiany

    Istnieją różne formy uprawne buka miedzianego, które mają nieco inne właściwości. Na przykład odmiana „Atropunicea” jest rozmnażana z nasion lub sprzedawana jako szczepionka, podczas gdy odmiana „Purpurea” jest uprawiana wyłącznie z nasion. Uszlachetnienie wegetatywne umożliwia całkowite przeniesienie cech rodzicielskich na następne pokolenie, co nie jest możliwe w przypadku rozmnażania siewek ze względów genetycznych. Dlatego też buki miedziane wyhodowane z sadzonek często mają różne odcienie czerwieni i zmieniają kolor na zielony w ciągu lata. Jeśli więc cenisz sobie równy żywopłot z ciemnoczerwonego buka miedzianego, powinieneś użyć wyrafinowanego materiału szkółkarskiego. Odmiana „Swat Magret” ma również wyjątkowo piękny, ciemnorubinowy kolor.

Kategoria:

Drzewa