Termin „róża dla psa” nie odnosi się do konkretnego gatunku, ale do wielu różnych gatunków dzikiej róży. Przede wszystkim dwie rodzime odmiany, które są bardzo podobne na zewnątrz i dlatego łatwo je pomylić, Rosa corymbifera (która jest w rzeczywistości psią różą) i Rosa canina (znana również jako psia róża) są sprzedawane jako róże dla psów. Wszystkie gatunki dzikich róż wyróżniają się pięknem i wytrzymałością oraz nie wymagają szczególnej pielęgnacji. Ten artykuł dotyczy głównie dzikiej róży, ale istnieje kilka różnic między poszczególnymi gatunkami pod względem lokalizacji, gleby i wymagań pielęgnacyjnych.

Psia róża to piękna dzika róża

Spis treści

Pokaż wszystko
  1. pochodzenie i zastosowanie
  2. wygląd i wzrost
  3. kwiaty i czas kwitnienia
  4. owoc
  5. toksyczność
  6. Która lokalizacja jest odpowiednia?
  7. podłoga
  8. Prawidłowo posadź dzikie róże
  9. podlewanie i nawożenie
  10. Prawidłowe przycinanie dzikich róż
  11. rozmnażaj dzikie róże
  12. hibernować
  13. choroby i szkodniki
  14. gatunki i odmiany

    15. pochodzenie i zastosowanie

    Róża dla psa (bot. Rosa canina) otrzymała swoją nazwę - co oznacza "różę pospolitą" - ze względu na jej rozpowszechnienie w całej Europie, a nawet w północno-zachodniej Afryce. Zasadniczo ta popularna róża dla psa rośnie prawie wszędzie i jest praktycznie nie do złamania. W rzeczywistości gatunek może stać się bardzo stary, o czym świadczy słynny tysiącletni krzew róży - symbol miasta Hildesheim. Zasadzono ją wraz z założeniem diecezji we wczesnym średniowieczu, a nawet ponownie wykiełkowała po kilku tygodniach po pożarze spowodowanym atakiem bombowym w czasie II wojny światowej.

    wygląd i wzrost

    Nawet jeśli słynny tysiącletni krzew różany ma teraz ponad dziesięć metrów wysokości i dzięki kratom wspina się po ścianie chóru Hildesheim Mariendom, nie odpowiada to naturalnemu wzrostowi gatunku. od dwóch do trzech metrów i są tak samo szerokie. Bardzo szybko rosnący gatunek rośnie luźno pionowo i z wiekiem rozwija zwisające gałęzie. Pień niezwykle wytrzymałej róży psiej również pokryty jest licznymi dużymi kolcami.

    kwiaty i czas kwitnienia

    Małe i proste, ale bardzo liczne kwiaty różyczki pojawiają się przez około 14 dni między końcem maja a początkiem/połową czerwca. Mają do dwóch cali średnicy, lekko pachnące i zazwyczaj różowe. Jak wszystkie dzikie róże, dzika róża jest również ważną rośliną żywiącą owady, ponieważ - z wyjątkiem motyli - wszystkie owady żywią się ich pyłkiem.

    owoc

    Natomiast jesienią zarówno ptaki, jak i ludzie cieszą się z jadalnej róży, która jest bardzo bogata w witaminę C. Są to tak zwane orzechy kruszywa, które dojrzewają bardzo późno dopiero w październiku i listopadzie. Często pozostają na krzakach aż do wiosny i są cennym zimowym źródłem pożywienia dla ptaków.Ludzie mogą przetwarzać dzikie owoce, które są jaskrawo pomarańczowo-czerwone, gdy są dojrzałe, na dżemy, galaretki i likiery, a po wysuszeniu na herbatę.

    toksyczność

    Dzikie róże opisane tutaj jako róże dla psów są nietoksyczne i dlatego można je bez obaw sadzić w ogrodzie.

    Która lokalizacja jest odpowiednia?

    W naturze róża dzika jest często spotykana w miejscach półcienistych lub zacienionych, ale wciąż jasnych, na przykład wzdłuż krawędzi ścieżek i drzew, w rzadkich lasach oraz na wałach, łąkach i pastwiskach. Zasadniczo gatunek kwitnie w pełnym słońcu, a także w jasnych i zacienionych miejscach, ale często rośnie w ciemniejszych miejscach.

    podłoga

    Zasadniczo róża dla psa czuje się dobrze na każdej glebie, o ile nie jest zbyt mokra. Niezależnie od tego, czy są piaszczyste, próchniczne czy gliniaste - róże dla psów są bardzo elastyczne. Jednak gatunek ten najlepiej rozwija się na świeżych lub lekko suchych podłożach o neutralnym pH. Roślina zwykle bardzo dobrze znosi sporadyczne wahania w zakresie zasadowym lub kwaśnym.

    Prawidłowo posadź dzikie róże

    Ta róża rośnie na kilka metrów i równie szeroka w krótkim czasie, dlatego należy zwracać uwagę na odpowiednie odległości sadząc żywopłot, grupę lub samotną roślinę. Zaplanuj około dwóch do trzech roślin na metr kwadratowy i upewnij się, że gleba jest dokładnie spulchniona przed sadzeniem – dzika róża jest jedną z roślin głęboko zakorzenionych i wymaga podłoża z dobrą penetracją korzeni. Dodaj dużo kompostu do wykopu, dobrze podlej dziką różę po posadzeniu i delikatnie ułóż ją wokół głównej łodygi.
    Kontynuuj czytanie

    podlewanie i nawożenie

    Zasadniczo nie musisz podlewać ani nawozić dzikiej róży, ponieważ mało wymagająca roślina sama dostaje to, czego potrzebuje.

    Prawidłowe przycinanie dzikich róż

    Nie są również konieczne zabiegi cięcia. Dopiero gdy rozłożysty krzew stanie się zbyt duży, należy go kontrolować za pomocą nożyczek. Ponadto sporadyczne cięcie odmładzające może sprzyjać kwitnieniu. W tym celu wiosną należy skrócić starsze pędy, a także regularnie usuwać suche i uschnięte gałęzie. Nigdy nie przycinaj zeszłorocznych pędów, ponieważ tworzą one kwiaty.

    rozmnażaj dzikie róże

    Róże dla psów są łatwe do rozmnażania z nasion lub sadzonek. W razie potrzeby wskazane jest również zakopanie barier korzeniowych – gatunek tworzy liczne odrosty korzeniowe, które również przyczyniają się do rozmnażania.

    hibernować

    Ponieważ ta róża dla psa jest wyjątkowo odporna, nie są wymagane żadne specjalne środki ochronne podczas zimowania.

    choroby i szkodniki

    Rosa canina jest w dużej mierze odporna na powszechnie występujące choroby róż. Problematyczne mogą być tylko niektóre szkodniki, takie jak osa galasowa, fartuch ogrodowy lub fartuch złocisty.

    porady

    Również w naturze róża dzika rzadko występuje jako czysty gatunek, ponieważ łatwo krzyżuje się z innymi rodzajami róż - zwłaszcza z Rosa tomentosa lub Rosa gallica). Dlatego też w handlu można spotkać liczne warianty i sekcje gatunku, które różnią się jednak tylko nieznacznie.

    gatunki i odmiany

    Oprócz opisanej tutaj róży, która jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnioną różą dziką, istnieją inne gatunki dzikiej róży, które pochodzą z różnych regionów Niemiec. Z kolei popularne i liczne odmiany Rosa rugosa – ziemniaka czy róża jabłkowa – są oceniane krytycznie przez niektórych ogrodników. Gatunek wywodzący się z Azji Wschodniej uważany jest za neofitę wypierającego rodzime dzikie róże. Jednak większość roślin uprawianych w naszych ogrodach również należy do tej kategorii.

    Najpiękniejsze gatunki dzikiej róży do ogrodu:

    Róża pikowana / Róża wielokwiatowa (bot. Rosa multiflora)

    Ta dzika róża charakteryzuje się licznymi małymi, białymi kwiatami ułożonymi w baldachy i pojawiającymi się między czerwcem a lipcem. Delikatne kwiaty wydzielają silny miodowy zapach, który jest bardzo atrakcyjny dla pszczół. Szybko rosnące gatunki (tempo wzrostu do 75 centymetrów rocznie) mogą mieć do trzech metrów wysokości i równie szerokie. W przypadku sadzenia żywopłotu należy posadzić od trzech do czterech roślin na metr kwadratowy.

    Wine Rose / Scottish Wood Rose (bot. Rosa rubiginosa)

    Mocno ciernista róża winorośli tworzy gęste, nieprzeniknione żywopłoty. Szybko rosnący krzew (tempo wzrostu do 60 centymetrów rocznie) ma do 350 centymetrów wysokości i 250 centymetrów szerokości. Początkowo rośnie wyprostowany, później rozwija zwisające pędy. Małe, różowe kwiaty w kształcie miseczek pojawiają się między czerwcem a lipcem. Cenna roślina pokarmowa dla pszczół jest również cennym drzewem ochrony ptaków. Posadź maksymalnie dwa okazy na metr kwadratowy na żywopłot.

    Róża szczupakowa / Róża czerwonolistna (bot. Rosa glauca)

    Wyprostowana i dość krzaczasta róża szczupakowa dorasta do 250 centymetrów wysokości i 130 centymetrów szerokości. Jasnoróżowe, małe, miseczkowate kwiaty kwitną obficie między czerwcem a lipcem, a jesienią tworzą liczne owoce dzikiej róży.

    Dogrose alpejskiej (bot. Rosa pendulina)

    Ten charakterystyczny gatunek dzikiej róży, pochodzący z regionów alpejskich, tworzy liczne, do dziesięciu centymetrów duże, jasnofioletowo-różowe kubki kwiatowe. Pojawiają się one już w maju i można je zobaczyć nawet w czerwcu. Gatunek dorasta do półtora metra wysokości i równie szeroki.

    Róża pnąca / róża polna (bot. Rosa arvensis)

    Jak sama nazwa wskazuje, jest to gatunek płożący się lub, jeśli nadarzy się ku temu okazja, pnący.Jako roślina okrywowa róża płożąca dorasta do 50 centymetrów wysokości, jako roślina pnąca osiąga wysokość do dwóch metrów. Małe, białe kwiaty pojawiają się w lipcu.

    Róża cynamonowa (bot. Rosa majalis)

    Ten bardzo wytrzymały i mało wymagający gatunek - rośnie na prawie każdej glebie i toleruje nawet krótkie powodzie - dorasta do 160 cm wysokości, bardzo szybko rozprzestrzenia się w ogrodzie z rozłogami i zachwyca ciemno-fioletowo-różowymi kwiatami, które można podziwiać między Maj i czerwiec.

    Chińska złota róża (bot. Rosa hugonis)

    Jest to gatunek dzikiej róży z Azji, uprawiany głównie ze względu na delikatną żółtą barwę jej kwiatów, które pojawiają się na początku kwietnia. Krzew dorasta do dwóch metrów wysokości i może być posadzony jako roślina samotna lub jako żywopłot. Chociaż złota róża jest dość odporna, potrzebuje trochę ochrony przed mrozem.

    Róża o liściach błyszczących (bot. Rosa nitida)

    Rosa nitida ma tylko około 70 centymetrów wysokości, ale od razu rzuca się w oczy błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi i jasnoróżowymi kwiatami. Ten bardzo mało wymagający gatunek kwitnie prawie wszędzie – nawet na wilgotnej i kwaśnej glebie – ale najlepiej nadaje się do wzmacniania nasypów i skarp ze względu na silną formację rozłogów.

    Róża ziemniaczana / róża jabłkowa (bot. Rosa rugosa)

    Ten wschodnioazjatycki gatunek – czasami nazywany różą japońską – staje się coraz bardziej popularny w ogrodach niemieckich. Rosa rugosa dorasta do 150 centymetrów wysokości, 100 centymetrów szerokości i, w przeciwieństwie do większości dzikich gatunków róż, które kwitną tylko raz, kwitnie nieprzerwanie od czerwca do października. Gatunek jest bardzo wytrzymały, jest też kilka ciekawych odmian.

    Róża wydmowa / róża buraczkowa (bot. Rosa pimpinellifolia)

    Gatunek, zwany czasem także różą brzegową, jest szeroko rozpowszechniony na północnym wybrzeżu Niemiec. Krzew o wysokości do półtora metra i szerokości dwóch metrów potrzebuje jałowego, wapiennego stanowiska, jest bardzo niewrażliwy na suszę i rozmnaża się za pomocą licznych rozłogów. Małe, żółtawobiałe kwiaty w kształcie miseczek pojawiają się między majem a czerwcem.

Kategoria:

Zioła