Patrząc na pnie młodego i starego modrzewia można określić nie tylko spodziewane różnice w wysokości i średnicy. Pokrycie, kora ochronna, również z wiekiem ulegało istotnym zmianom. Które to są?
Kora chroni pień przed warunkami atmosferycznymi i chorobami
Porzucenie kory lub kory
Kora chroni pień przed szkodliwymi wpływami zewnętrznymi. Gdy drzewo rośnie, kora musi być również w stanie to wytrzymać, aby mogła nadal dobrze spełniać swoje funkcje.
- chroni drzewo przed słońcem, wiatrem i deszczem
- wytrzymuje wahania temperatur
- służy jako obrona przed szkodnikami i patogenami
Ogłoszenie:
Młoda kora modrzewia to smaczna pasza dla dziczyzny. Dlatego ten gatunek drzewa często musi cierpieć z powodu zgryzania w lesie, jeśli podczas sadzenia nie zostaną podjęte żadne środki ochronne.
kora długich pędów
Kora długopędów jest jasna zaraz po wykiełkowaniu. Ton można najlepiej opisać jako jasnożółty, chociaż często pojawia się nuta szarości. Dopiero w trzecim roku kolor ciemnieje do czystej szarości, a nawet staje się całkowicie czarny.
młoda kora
Modrzew bardzo wcześnie tworzy korę. U młodych drzew jest to początkowo bardzo gładkie. Ma zielonkawy, sporadycznie także szarobrązowy kolor.
Stara kora
Młoda kora, początkowo bardzo cienka, szybko zwiększa swoją grubość.
- kora do 10 cm grubości
- jest nieregularnie łuszcząca się
- poprzecinane głębokimi, czerwonobrązowymi bruzdami
- Łuski odpadają pionowo
modrzew syberyjski
Podczas gdy kora modrzewia japońskiego w dużej mierze przypomina korę modrzewia europejskiego, modrzew syberyjski różni się częściowo.
- na początku jest szarobrązowa i gładka
- później tylko słabo szczekał
- z wiekiem pojawia się głęboko spękana, łuszcząca się kora
Modrzew syberyjski tworzy bardzo grubą korę, która stanowi około 15% średnicy pnia. Wynika to prawdopodobnie z trudnych warunków klimatycznych w ich ojczyźnie.
jasne punkty
Na modrzewiu nie zatrzymuje się też jeden szkodnik w lesie, który lubi brykać pod korą drzew: kornik czy kornik modrzewiowy.
Dzięcioł poluje na larwy tego szkodnika i stukaniem odrywa pojedyncze łuski kory. Z daleka te pozbawione łusek obszary wyglądają jak jasne plamy.