Zieleń drzewa nie jest jedyną jego ozdobą. Uwagę widza od razu przykuwa też pień drzewa. Z daglezją, z biegiem lat staje się imponująco wysoka i silna. Kora ulega zmianie optycznej.

Kora daglezji ciemnieje z wiekiem

Nie ma gatunków drzew bez kory

Zwykle skupiamy się na liściach, kwiatach lub owocach. Z kolei kora nie zawsze przyciąga uwagę, choć jest równie ciekawa i zapewnia kontrast kolorystyczny.

Każdy gatunek drzewa ma swoje własne cechy, które znajdują odzwierciedlenie w kolorze i fakturze kory. Każde drzewo tego samego gatunku ma te cechy, a „warunki życia” zapewniają niewielkie, indywidualne odchylenia.

Kora daglezji zmienia się z biegiem lat i po drodze staje się coraz ciekawsza. Nie tylko zmienia kolor, ale także jego struktura ulega poważnej zmianie.

Kora młodych drzew

Kora młodej daglezji ma następujące cechy, które wyraźnie odróżniają ją od starszego okazu:

  • powierzchnia jest w większości bardzo gładka
  • ma dużo żywicznych guzków
  • kolorystyka jest ciemnoszara

Uciekająca żywica wydziela przyjemny, cytrusowy zapach.

Kora starej daglezji

Starzejąca się daglezja tak bardzo zmieniła swoją zewnętrzną skórę, że nic nie przypomina dawniej młodej kory:

  • kolorystyka stała się ciemniejsza
  • jest teraz czerwonawo-brązowy
  • kora z czasem staje się grubsza i grubsza
  • formuje się kora
  • przez to przechodzi wiele głębokich pęknięć

Daglezja czy świerk? Kora to zdradza!

Daglezja i świerk na pierwszy rzut oka wyglądają łudząco podobnie. Jeśli różnice nie są znane, zwykle nie są postrzegane jako takie. Dlatego te dwa gatunki drzew są trudne do odróżnienia przez laików. Tutaj kora może stanowić wsparcie w identyfikacji danego drzewa.

  • obie kory mają podobne ubarwienie
  • różnica jest odzwierciedlona we wzorze/wcięciu
  • Daglezja ma wiele długich i głębokich rowków
  • ich kora jest dość jędrna
  • natomiast kora świerka nie ma rowków
  • ich kora jest bardziej podatna na pęknięcie w małe, okrągłe płytki
  • niektóre z nich można łatwo oderwać ręcznie

Kategoria:

Drzewa